Postanowienie WSA w Krakowie z dnia 29 listopada 2013 r., sygn. II SAB/Kr 206/13

Odrzucenie skargi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Waldemar Michaldo (spr.) Sędziowie: WSA Aldona Gąsecka-Duda WSA Agnieszka Nawara-Dubiel Protokolant: Małgorzata Piwowar po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 listopada 2013 r. sprawy ze skargi W. W. na bezczynność Rady Gminy [...] w przedmiocie niepodejmowania działań wynikających z procedury zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy [...], obręb [...] w zakresie sposobu zagospodarowania działek Nr [...] i [...] postanawia: odrzucić skargę

Uzasadnienie

Pismem z dnia 11 lipca 2013r. W.W. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na bezczynność Rady Gminy W. w związku z niepodejmowaniem przez nią działań wynikających z procedury zmiany planu miejscowego zagospodarowania przestrzennego Gminy W. obręb [...] w zakresie sposobu zagospodarowania jego działek nr[...] i [...] .

W wywiedzionej skardze skarżący wniósł o nakazanie Radzie Gminy W. podjęcia procedury zmiany planu zagospodarowania przestrzennego w obrębie jego działek nr [...] i [...] w celu umożliwienia ich racjonalnego zagospodarowania. Zdaniem W.W. przeznaczenie przedmiotowych działek na zaplanowanie nadmiaru dróg do innych nieruchomości w celu ich komercyjnego przeznaczenia narusza jego prawo własności i nie zasługuje na ochronę. Rada Gminy w swoich działaniach nie może bowiem podejmować decyzji ze szkodą dla swoich mieszkańców. W dalszej części skargi skarżący podniósł, iż w planie zagospodarowania przestrzennego wsi M. należące do niego działki nr [...] i [...] zostały nieomal w całości przeznaczone pod drogi dojazdowe do innych działek w celu zabudowy tych ostatnich. Odbywa się to kosztem jego własności, która ze względu na obszar i położenie mogłaby być działką budowlaną, a błędne planowanie pozbawia jej tych cech. Skarżący zaznaczył, iż zwracał się już w tej sprawie do Wójta Gminy Wielka Wieś, który odpowiedział mu złośliwie, że gmina nie planuje prac planistycznych, tym bardziej, że posiada on inne działki, które umożliwiają mu zabudowę. Autor skargi zaznaczył m.in., iż wobec braku działań ze strony organu wykonawczego gminy wezwał Radę Gminy do podjęcia procedury zmiany planu w obrębie jego działek w celu ustalenia racjonalnego sposobu ich zagospodarowania. Plan zakłada bowiem w bliżej nieokreślonej przyszłości budowę dróg dojazdowych na terenie powstałym z jego działek. Takie rozwiązanie pozbawia go możliwości ich racjonalnego zagospodarowania na korzyść nieruchomości sąsiednich. W ocenie skarżącego takie działanie narusza konstytucją chronione prawo własności i nie może być akceptowane. W.W. przypomniał, iż pismem z dnia 15 maja 2013. wezwał Radę Gminy do wszczęcia procedury zmiany planu w trybie przewidzianym dla zadań Rady tj. podjęcia w tym zakresie uchwały o zmianie planu lub odmowie zmiany. Rada Gminy nie podjęła jednak żadnych działań przewidzianych prawem, a Przewodnicząca Rady Gminy udzieliła mu odpowiedzi w piśmie z dnia 1 lipca br., które w swojej treści powiela myśli Wójta Gminy na temat planu i niechęci jego zmiany. Zdaniem autora skargi, jeżeli Rada Gminy uchwalając plan miejscowy postanowiła o marnotrawstwie jego gruntów, to nie może znaczyć, ze stan ten jest trwały i nie może tu włączyć się racjonalne myślenie i opinia urbanistów co do potrzeb komunikacyjnych . Zarówno jednak Wójt, jak też Przewodnicząca Rady Gminy blokują te działania w imię partykularnych interesów, dlatego też skarżący wniósł skargę na bezczynność Rady Gminy w celu nakazania przez Sąd organom gminy podjęcia działań polegających na wszczęciu procedury zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, która przy racjonalnym podejściu do zagadnienia pozwoli ochronić jego własność w celu jej racjonalnego wykorzystania.