Wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 października 2013 r., sygn. VII SA/Wa 1729/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Tarnowska (spr.), Sędzia WSA Jolanta Augustyniak - Pęczkowska, Sędzia WSA Ewa Machlejd, Protokolant sekr. sąd. Ewa Sawicka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 października 2013 r. sprawy ze skargi M. W. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] lipca 2011 r. znak [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku, III. zasądza od Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego na rzecz skarżącej M. W. kwotę 440 zł (czterysta czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wojewoda P. decyzją z dnia [...] marca 2011 r., na podstawie art. 156 § 1 pkt 2, art. 157 § 1 i 2, art. 158 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) - dalej "k.p.a." oraz art. 34, art. 80 ust. 1 pkt 2, art. 81 ust. 1 pkt 2, art. 82 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2006r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.), po wszczęciu postępowania z urzędu, stwierdził nieważność decyzji Prezydenta G. z dnia [...] lutego 2007 r. zmienionej decyzją Prezydenta Miasta G. z dnia [...] lipca 2007 r., którą to decyzją zatwierdzono projekt budowlany i udzielono pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego przy ul. S. [...] w G. wraz z instalacjami wewnętrznymi i przyłączami, jako wydanej z rażącym naruszeniem prawa.

W uzasadnieniu organ wskazał, że zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego na terenie, na którym zlokalizowany jest przedmiotowy budynek, obowiązuje zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna wolno stojąca. Z uwagi na występujące tereny potencjalnie narażone na osuwanie się ziemi wszelkie inwestycje na tym obszarze powinny być poprzedzone szczegółowym rozpoznaniem budowy geologicznej i ustaleniem kategorii geotechnicznej warunków ich posadowienia z uwzględnieniem stateczności skarp zgodnie z obowiązującymi przepisami. Ze szczegółowych zapisów planu (karta terenu [...]), wynikało, że dopuszczalna wysokość budynków to 2 do 3 kondygnacji nadziemnych, przy czym wysokość mierzona od poziomu przyległej ulicy K. nie mogła przekroczyć 8,0 m i 2 kondygnacji. Ponadto nowa zabudowa musiała nawiązywać pod względem skali, bryły, podziałów i formy architektonicznej do zabudowy historycznej reprezentowanej przez budynki znajdujące się na K. wpisane do rejestru zabytków oraz objęte ochroną konserwatorską.