Wyrok WSA w Krakowie z dnia 24 października 2013 r., sygn. III SA/Kr 1790/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wojciech Jakimowicz (spr.) Sędziowie NSA Grażyna Danielec NSA Krystyna Kutzner Protokolant Renata Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 października 2013 r. sprawy ze skargi F. M. na decyzję Dowódcy Jednostki Wojskowej Nr [...] w K. z dnia 2 listopada 2012 r. nr [....] w przedmiocie odmowy zwrotu należności finansowych uchyla zaskarżoną decyzję

Uzasadnienie

Dowódca Jednostki Wojskowej [...] w B wydał w dniu [...] 2011 r. decyzję Nr [...] o odmowie F. M. zwrotu kwoty 34.500,92 zł, o którą zostały pomniejszone kwoty przysługujące w związku z ponownym zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej z dniem 31 stycznia 2008 r. Jako podstawę prawną decyzji wskazano art. 94 ust. 1 i 2 oraz art. 95 pkt 2 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz.U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892 z późn. zm.).

W uzasadnieniu podano, że po zwolnieniu F. M. ze służby z dniem 30 września 2003 r. wypłacono mu odprawę w kwocie 13.903,64 zł i odszkodowanie z tytułu skróconego okresu wypowiedzenia w kwocie 20.597,58 zł. Decyzję o zwolnieniu z dniem 30 września 2003 r. uchylono i następnie zwolniono F. M. ze służby z dniem 31 stycznia 2008 r. W uzasadnieniu decyzji z dnia [...] 2011 r. opisano wszystkie należności jakie przysługiwały F. M. w związku ze zwolnieniem ze służby z dniem 31 stycznia 2008 r., które stanowiły łącznie kwotę 49.976,20 zł podając, że kwotę tę pomniejszono o kwotę 34.500,92 zł, "na którą składały się wypłacone wnioskującemu należności z tytułu pierwszego nieważnego zwolnienia ze służby wojskowej" i wypłacono kwotę 15.475,28 zł stanowiącą uzupełnienie należności.

Z powyższą decyzją nie zgodził się F. M., który w odwołaniu zarzucił m.in. wskazanie przez organ błędnej podstawy prawnej, albowiem podany art. 95 pkt 2 ustawy mówi o ekwiwalencie za urlop wypoczynkowy i dodatkowy. Zdaniem odwołującego się, organ dokonał niezgodnego z art. 103 ustawy o służbie wojskowej potrącenia, które przepis ten wyraźnie precyzuje. Zarzucił, że rozliczając się z WKU otrzymał Kartę Obiegową i ani Główny Księgowy WSzW, ani Komendant WKU nie uczynili w niej żadnych adnotacji wskazujących na zobowiązania wobec WKU i WSzW.