Postanowienie WSA w Olsztynie z dnia 19 września 2013 r., sygn. II SAB/Ol 57/12

Prawo pomocy

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alicja Jaszczak- Sikora po rozpoznaniu w dniu 19 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. Z. na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w sprawie wykonania zbiornika bezodpływowego na ścieki sanitarne i instalacji centralnego ogrzewania oraz instalacji wodno - kanalizacyjnej postanawia odmówić przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 6 czerwca 2013 r. Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Olsztynie odmówił przyznania A. Z. prawa pomocy w zakresie całkowitym. Złożone bowiem przez skarżącego oświadczenia i dokumenty źródłowe nie stanowiły przekonującej podstawy do przyznania prawa pomocy. Ponadto zaznaczono w uzasadnieniu, że przedstawiona sytuacja była analogiczna do tej, które stanowiła podstawę negatywnego rozpatrzenia wcześniejszego wniosku skarżącego i zaakceptowana przez NSA postanowieniem z dnia 26 marca

2013 r., sygn. akt II OZ 125/13.

W złożonym sprzeciwie skarżący stwierdził, że referendarz sądowy nie wezwał go do przedłożenia dodatkowych oświadczeń i dowodów źródłowych, wobec czego gołosłownie i bezpodstawnie ocenił, iż skarżący może ponieść koszty postępowania sądowego, w tym ustanowienia adwokata. Zarzucił, że pominięto, iż prowadzi przed tut. Sądem kilkadziesiąt spraw, w których zamierza zapadłe rozstrzygnięcia kwestionować przed sądem drugiej instancji. Stwierdził, że odmowa przyznania prawa pomocy narusza prawo do sądu i sprawiedliwego procesu. Podniósł, że tut. Sąd w innych sprawach przyznawał prawo pomocy osobom, które w ocenie skarżącego, posiadały znaczne majątki, zatem odmowa wnioskowanego prawa jest przejawem dyskryminacji skarżącego. Nadto stwierdził, że nie znajdują zastosowania w niniejszej sprawie tezy z postanowień NSA wydanych w sprawach o sygn. FZ 454/04, I OZ 826/12 i I OZ 806/12. Skarżący stwierdził, że wykazał, iż jest osobą ubogą i nie posiada środków finansowych na swoje utrzymanie. W tej sytuacji winno mu być przyznane wnioskowane prawo pomocy. Odmowę przyznania prawa pomocy uznał za nieobiektywną i naruszającą przepisy prawa.