Wyrok WSA w Łodzi z dnia 11 września 2013 r., sygn. II SA/Łd 511/13

Dnia 11 września 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Rosińska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Renata Kubot-Szustowska Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska Protokolant sekretarz Magdalena Rząsa po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 września 2013 roku sprawy ze skargi G. M. i J. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [... nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia dla rodziny zastępczej oddala skargę. LS

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. po rozpatrzeniu odwołania G. M. i J. M. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...] r. nr [...].

Jak wynika z akt sprawy niniejszej decyzją z dnia [...] r. Prezydent Miasta Ł. odmówił G. M. i J. M. przyznania świadczenia na pokrycie kosztów związanych z wystąpieniem zdarzeń losowych lub innych zdarzeń mających wpływ na jakość sprawowanej opieki.

W odwołaniu od tej decyzji G. M. i J. M. wnieśli o uchylenie decyzji i zobowiązanie Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej do przyznania należnego świadczenia na pokrycie kosztów związanych z wystąpieniem zdarzeń losowych lub innych zdarzeń mających wpływ na jakość sprawowanej opieki. Ich zdaniem pęknięcie łóżka, na którym spała wnuczka N. jest zdarzeniem nieprzewidywalnym, które winno uzasadniać przyznanie wnioskowanego świadczenia. Nawet bowiem jeśli zgodzić się z tokiem rozumowania organu I instancji i uznać, że nie wystąpiły zdarzenia losowe, to organ winien również rozważyć, czy w tej sprawie wystąpiły inne zdarzenia mające wpływ na jakość sprawowanej opieki. Odwołujący na mocy postanowienia Sądu są bowiem rodziną zastępczą spokrewnioną wobec niepełnoletniej wnuczki. Organ I instancji odmawiając przyznania świadczenia skazuje dziecko na spanie na gołej, twardej podłodze, pomimo tego, że w pierwszej kolejności powinien dbać o dobro dziecka. Odwołujący podnieśli, że są w trudnej sytuacji materialnej i nie są w stanie przeznaczyć na zakup łóżka dla dziecka kwoty 800 zł. Wyjaśnili nadto, że tylko wnioskodawczyni G. M. pracuje, uzyskując z tego tytułu wynagrodzenie w minimalnej wysokości. Z kolei J. M. utrzymuje się jedynie z zasiłku w wysokości 529 zł miesięcznie. Z uzyskanego przychodu muszą utrzymać zarówno siebie jak i dziecko. Ponadto wnioskodawcy faktycznie nie prowadzą wspólnego gospodarstwa domowego, gdyż są rozwiedzeni. Z tego też powodu koszty utrzymania mieszkania czy żywności w praktyce są nieco wyższe.