Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 17 września 2013 r., sygn. I SA/Gd 779/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Alicja Stępień, Sędziowie Sędzia NSA Ewa Kwarcińska (spr.), Sędzia NSA Joanna Zdzienicka-Wiśniewska, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Agnieszka Zalewska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 17 września 2013 r. sprawy ze skargi A Sp. z o.o. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 20 lutego 2013 r., nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1. uchyla indywidualną interpretację; 2. określa, ze indywidualna interpretacja nie może być wykonana; 3. zasądza od Ministra Finansów na rzecz strony skarżącej kwotę 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

I SA/Gd 779/13

UZASADNIENIE

I.

"A" Sp. z o.o. z siedzibą [...] (dalej jako skarżąca, spółka) wystąpiła do Ministra Finansów z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. Skarżąca wskazała, że jej pracownicy odbywają zarówno zagraniczne, jak i krajowe podróże służbowe, przy czym większość z nich stanowią podróże zagraniczne związane głównie z kontraktami zawieranymi przez spółkę z kontrahentami zagranicznymi, a także świadczonymi przez nią usługami na rzecz zagranicznych podmiotów należących do grupy kapitałowej, w skład której wchodzi skarżąca. Pracownicy odbywają również podróże służbowe celem odbycia szkolenia; w mniejszym zakresie odbywają podróże służbowe na terenie Polski.

W trakcie podróży służbowych (zagranicznych i krajowych), pracownicy - w związku w wykonywanymi zadaniami służbowymi - korzystają z samochodów osobowych wynajmowanych od komercyjnych międzynarodowych sieci wypożyczalni samochodów. Skarżąca posiada wewnętrzną procedurę zezwalającą na korzystanie z wynajętych samochodów i uzależniającą klasę (segment) wynajmowanego samochodu od rodzaju stanowiska służbowego pracownika oraz ilości pracowników odbywających podróż służbową. Koszty czynszu najmu samochodów, z których korzystają pracownicy w trakcie podróży służbowych ponosi skarżąca. Większość kosztów czynszu najmu samochodów ponoszona jest przez skarżącą na rzecz polskiej spółki pośredniczącej w wynajmie samochodów, która umożliwia pracownikom skarżącej korzystanie z samochodów w formie bezgotówkowej, za pomocą tzw. voucherów, które pracownik przedstawia w wypożyczalni samochodów. Następnie polska spółka pośrednicząca, na podstawie informacji (faktur) przesłanych przez wypożyczalnie samochodów, wystawia na skarżącą fakturę VAT tytułem czynszu najmu samochodów. Rzadziej skarżąca ponosi koszty czynszu najmu samochodów na podstawie faktury wystawionej na nią bezpośrednio przez wypożyczalnię samochodów. Skarżąca do kosztów uzyskania przychodów zalicza wartość kosztów czynszu najmu samochodów, wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów przebiegu samochodu dla celów podróży służbowej określonej w przedłożonej ewidencji przebiegu pojazdu dla konkretnej transakcji wynajmu samochodu oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach. Kwotę, która przekracza powyższą wartość, skarżąca kwalifikuje jako koszt niestanowiący kosztów uzyskania przychodów.