Wyrok WSA w Łodzi z dnia 21 sierpnia 2013 r., sygn. I SA/Łd 796/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Paweł Janicki Sędziowie: Sędzia NSA Bogusław Klimowicz Sędzia WSA Joanna Tarno (spr.) Protokolant: Dominika Borowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 sierpnia 2013 r. sprawy ze skargi A spółki akcyjnej z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2007 rok. oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...] r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Miasta Rawa M. z [...] r. Nr [...] w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego A S.A. w podatku od nieruchomości za 2007 r.

W uzasadnieniu organ odwoławczy wyjaśnił, że w złożonej deklaracji podatkowej spółka wykazała między innymi wartość budowli związanych z działalnością gospodarczą (13.271.993 zł). Dwa miesiące później spółka złożyła korektę deklaracji podając niższą wartość budowli (8.038.454 zł). Uzasadniając przyczynę złożenia korekty wyjaśniła, że w deklaracji błędnie ujęto w podstawie opodatkowania wartość linii kablowych położonych w kanalizacji kablowej, które nie mogą być jednak zakwalifikowane jako samodzielne budowle w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jednolity: Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz.118 ze zm.). Przed wydaniem decyzji organ pierwszej instancji zażądał od strony przedstawienia ewidencji środków trwałych, jednak podatnik odmówił argumentując, że z punktu widzenia przedmiotu postępowania podatkowego przedstawienie tej ewidencji jest niecelowe.

Burmistrz Miasta R., powołując się na art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jednolity: Dz.U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 ze zm.; dalej: "u.p.o.l."), art. 3 pkt 1 lit. b), art. 3 ust. 3 i art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego, art. 2 pkt 11 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jednolity: Dz.U. z 2005 r., Nr 240, poz. 2027 ze zm.) oraz art. 2 pkt 35 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171, poz. 1800 ze zm.), stwierdził, że sieci techniczne, w tym linie telekomunikacyjne są obiektami budowlanymi, które nie mają cech budynku, a przez to są budowlami. Wniosek ten organ pierwszej instancji oparł również na ustaleniach zawartych w opinii rzeczoznawcy Stowarzyszenia Elektryków Polskich Izby Rzeczoznawców w W.. Rzeczoznawca wskazał między innymi, że osłona linii kablowej, jaką jest kanalizacja kablowa, niezależnie od struktury służy zabezpieczeniu kabla przed wpływami zewnętrznymi i stanowi niezbędny element konstrukcyjny infrastruktury. W jego ocenie linie kablowe stanowią urządzenie techniczne, o którym mowa w art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego. Organ pierwszej instancji przyjął dalej, że skoro spółka odmówiła ujawnienia ewidencji środków trwałych - uznać należało, że wartość początkowa tych budowli nie uległa zmianie i nie zaistniało zdarzenie mające wpływ na wysokość opodatkowania w 2007 r. W tym stanie rzeczy organ pierwszej instancji wydał decyzję, w której określił podatnikowi wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2007 r. przy uwzględnieniu wartości budowli związanych z działalnością gospodarczą w wysokości pierwotnie deklarowanej przez stronę.