Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 21 sierpnia 2013 r., sygn. I SA/Bk 154/13

Przepis art. 245 § 1 pkt 3 lit. b o.p. nie stoi na przeszkodzie, aby organ podatkowy po wznowieniu postępowania uchylił ostateczną decyzję ustalającą lub określającą wysokość zobowiązania podatkowego i umorzył postępowanie w sprawie, mimo upływu terminów o których mowa w art. 68 lub art. 70 o.p.

Teza urzędowa

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Wojciech Stachurski (spr.), Sędziowie sędzia WSA Urszula Barbara Rymarska, sędzia WSA (del.) Patrycja Joanna Suwaj, Protokolant Beata Borkowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 21 sierpnia 2013 r. sprawy ze skargi B. M. w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej w sprawie podatku od towarów i usług za miesiące od maja do listopada oraz za grudzień 2004 r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą jej wydanie decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...].11.2012 r. nr [...] w części dotyczącej odmowy uchylenia decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...].03.2010 r. nr [...] za okresy od maja do listopada 2004 r., 2. stwierdza, że decyzje nie mogą być wykonane w części, w której zostały uchylone, 3. w pozostałym zakresie oddala skargę, 4. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w B. na rzecz skarżącej B. M. kwotę 457 zł (słownie: czterysta pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. decyzją z dnia [...] grudnia

2009 r. nr [...] dokonał wobec Pani B. M., prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą Przedsiębiorstwo Handlowe "M." (dalej powoływana także jako Skarżąca) rozliczenia podatku od towarów i usług za okresy od maja do grudnia 2004 r. w sposób odmienny, niż wynikało to ze złożonych deklaracji. Organ kontroli skarbowej stwierdził, iż w ww. okresach podatniczce nie przysługiwało prawo do zastosowania stawki 0 % VAT do deklarowanego wywozu tkanin do Rosji i Białorusi poprzez składy celne na Litwie, bowiem wywóz ten nie spełniał ustawowych wymogów uznania go