Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 1 października 2015 r., sygn. I SA/Wr 272/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA - Jadwiga Danuta Mróz - sprawozdawca, Sędziowie: Sędzia WSA - Marta Semiczek, Sędzia WSA - Marek Olejnik, Protokolant Edyta Forysiak, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 17 września 2015 roku sprawy ze skargi: E. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie: odmowy uchylenia po wznowieniu, decyzji dotyczącej podatku od towarów i usług za okres od lutego do grudnia 1998 roku oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi E. J. jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej we W. (dalej: Dyrektor IS) z dnia [...] Nr [...], utrzymująca w mocy decyzję tego organu z dnia [...] (nr [...]) odmawiającą - po wznowieniu - uchylenia decyzji Dyrektora IS z dnia [...] utrzymującej w mocy - wydaną w wyniku wznowienia postępowania - decyzję Dyrektora IS z dnia [...] określającą rozliczenie podatnika w podatku od towarów i usług za miesiące od lutego do grudnia 1998 r. Jako podstawę prawną organ wskazał art. 233 § 1 pkt 1 w zw. z art. 240 § 1 pkt 8 oraz art. 245 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U z 2012 r. poz. 749 ze zm. - dalej: OP).

Z akt sprawy wynika, że w wyniku wniesionej skargi na decyzję ostateczną Dyrektora IS z [...] określającą (w wyniku wznowienia) rozliczenie podatnika w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 1998 r. - Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu (dalej: WSA) oddalił skargę wyrokiem z dnia 28 marca 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 1123/10 a Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: NSA) wyrokiem z dnia 10 maja 2012 r. sygn. akt I FSK 1089/11 oddalił skargę kasacyjną strony. Przedmiotem oceny sądów badających legalność zaskarżonej decyzji była między innymi kwestia upływu terminu przedawnienia zobowiązań, lecz i w tym zakresie nie stwierdzono naruszenia prawa.

Wnioskiem z dnia 16 grudnia 2013 r. strona wniosła o wznowienie postępowania zakończonego decyzją ostateczną Dyrektora IS z dnia [...] wskazując jako podstawę prawną art. 240 § 1 pkt 8 w związku z art. 241 § 1 i § 2 pkt 2 i art. 245 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej. Z argumentacji wniosku wynika, że swoje żądanie strona opiera na wyroku Trybunału Konstytucyjnego (TK) z dnia [...] akt [...], w którym TK stwierdził, że art. 70 § 6 OP w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 1998 r. do 31 grudnia 2002 r. jest niezgodny z art. 64 ust. 2 Konstytucji RP. Ponieważ kwestionowane rozstrzygnięcie dotyczy podatku od towarów i usług za miesiące od lutego do grudnia 1998 r. to według wnioskodawcy, zgodnie z art. 20 § 1 i § 2 ustawy z dnia 12 września 2002 r. o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. z 202 r. nr 169, poz. 1387 , dalej ustawa zmieniająca) w zakresie przedawnienia zobowiązania, zastosowanie ma art. 70 § 1- § 6 OP w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2002 r. Z przepisów tych wynika, że jeżeli przepisy ustawy zmieniającej określają korzystniejsze dla podatnika zasady i terminy przedawnienia zobowiązań podatkowych, to stosuje się przepisy obowiązujące przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Według podatnika, w zakresie zobowiązań powstałych przed 1 stycznia 2003 r. należy stosować art. 70 § 6 w brzmieniu obowiązującym przed zmianą, jako korzystniejsze dla podatnika, co według strony potwierdza wyrok NSA z 30 listopada 2012 r. sygn. akt I FSK 1241/12.