Wyrok WSA w Warszawie z dnia 3 lipca 2013 r., sygn. I SA/Wa 123/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Owsińska-Gwiazda (spr.) Sędziowie: WSA Dorota Apostolidis WSA Dariusz Chaciński Protokolant starszy sekretarz sądowy Aleksandra Borkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 lipca 2013 r. sprawy ze skargi Spółdzielni [...] z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] października 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności oddala skargę.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. decyzją z [...] października 2012 r. znak [...], po rozpoznaniu odwołania Spółdzielni [...] w W. (dalej: "skarżący") od decyzji Zarządu [...] z dnia [...] czerwca 2012 r., nr [...], odmawiającej przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości gruntowej, położonej w W. przy ulicy [...], opisanej w księdze wieczystej nr [...], stanowiącej działkę ewidencyjną nr [...] o powierzchni [...] m. kw. z obrębu [...] - utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję

Podstawą wydania decyzji były następujące ustalenia.

Decyzją z dnia [...] czerwca 2012r. Zarząd [...] odmówił przekształcenia, na rzecz skarżącej, prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości gruntowej, położonej w W. przy ulicy [...], opisanej w księdze wieczystej nr [...], stanowiącej działkę ewidencyjną nr [...] o powierzchni [...] m. kw. z obrębu [...].

Od decyzji tej Spółdzielnia [...] wniosła odwołanie. Podniosła, że przepis art. 1 ust. 1 ustawy z 29 lipca 2005r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości należy interpretować a fortiori w postaci maiori ad minus. Zatem z wnioskiem o przekształcenie może wystąpić osoba fizyczna lub prawna będąca użytkownikiem wieczystym nieruchomości, ale także posiadająca roszczenie o ustanowienie prawa użytkowania wieczystego w dniu 13 października 2005 r., czyli gorsze prawo od samego użytkowania wieczystego istniejącego, które w chwili wydania decyzji administracyjnej o przekształceniu uległo zmaterializowaniu przez powstanie prawa użytkowania wieczystego. Przepis nie posługuje się pojęciami "wyłącznie", "tylko" lub zwrotami równoznacznymi, a więc nie jest wykluczone złożenie wniosku przez podmioty, które posiadały w dniu 13 października 2005 r. roszczenie o ustalenie takiego prawa użytkowania wieczystego. Pogląd ten ulegnie wzmocnieniu przy posłużeniu się przesłankami celowościowymi przy wykładni prawa, tak by jak najszerszy krąg podmiotów skorzystał z prawa przekształcenia. Ponadto podniesiono zarzut naruszenia art. 6,7,9,77,107 § 3 kpa poprzez niezbadanie ziszczenia się przesłanki wynikającej z art. 1 ust. 4 w związku z art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości.