Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 30 lipca 2013 r., sygn. II SA/Bk 112/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Wojciech Stachurski, Sędziowie sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska (spr.), sędzia NSA Danuta Tryniszewska-Bytys, Protokolant Sylwia Tokajuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 30 lipca 2013 r. sprawy ze skargi D. Z.-O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą jej wydanie decyzję Wójta Gminy G. z dnia [...] października 2012 roku numer [...]; 2. stwierdza, że zaskarżone decyzje nie mogą być wykonane w całości do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; 3. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. na rzecz skarżącej D. Z.-O. kwotę 500,00 (słownie: pięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.-

Uzasadnienie

Zaskarżoną w przedmiotowej sprawie decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy G. z dnia [...] października 2012 r. ustalająca na wniosek B. M., warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku szklarni ogrodniczej zespolonej - produkcja warzyw, budynku kotłowni, komina o wysokości 30 m, zbiornika na wody opadowe, studni głębinowej poniżej 30 m i ubikacji ze zbiornikiem szczelnym na ścieki sanitarne oraz zjazdu z drogi gminnej nr ew. [...] (w zabudowie zagrodowej), na działkach nr ew. [...] i [...] położonych w miejscowości W., gmina G. (decyzja SKO z dnia [...] grudnia 2012 r., nr [...]).

Dwie poprzednie decyzje ustalające warunki zabudowy dla przedmiotowej inwestycji zostały uchylone przez SKO. Powodem uchylenia pierwszej decyzji z dnia [...] czerwca 2011 r. było dokonanie przez organ I instancji ustaleń w zakresie parametrów zabudowy takich jak szerokość elewacji frontowej, kąt nachylenia połaci dachowych, wysokość zabudowy i linia zabudowy nie mających odzwierciedlenia w zebranym materiale dowodowym. Organ odwoławczy podniósł, że w granicach obszaru analizowanego znajdują się trzy budynki, które powinny wyznaczyć zarówno funkcję terenu, jak też cechy i parametry zabudowy. Analiza jest jednak zbyt ogólnikowa i nie zawiera żadnych danych o tych obiektach. Organ wywiódł, że nawet przy założeniu, że jest to zabudowa zagrodowa, to jeszcze nie oznacza że planowana inwestycja zgodna jest z funkcją terenu. Zamiarem inwestora jest bowiem wybudowanie obiektu służącego produkcji rolnej wraz z obiektami towarzyszącymi. Z wniosku, ani z akt sprawy nie wynika jednak, czy ma to być inwestycja w ramach zabudowy zagrodowej. Brak jest w niej bowiem zasadniczego elementu takiej zabudowy, tj. budynku mieszkalnego. Nadto organ wywiódł, że kontynuacja dominującej funkcji zabudowy nie jest obowiązkiem bezwzględnym i dopuszczalne są odstępstwa pod warunkiem, że analiza wskazuje przyczyny tych odstępstwa poparte oceną zachowania ładu przestrzennego, uciążliwości i wpływu inwestycji dla działek sąsiednich. Przeprowadzona w sprawie niniejszej analiza takiej oceny nie zawiera. Brak jest też ustaleń w zakresie wskaźnika zabudowy. Kolejną kwestią wymagającą wyjaśnienia w ponownym postępowaniu jest ustalenie czy zachodzi przesłanka z art. 61 ust. 1 pkt 3 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, tj. czy istniejące lub projektowane uzbrojenie terenu jest wystarczające dla zamierzenia budowlanego (decyzja SKO z dnia [...] sierpnia 2011 r.). Druga decyzja z dnia [...] września 2011 r. została uchylona z tego powodu, że organ I instancji w dalszym ciągu nie wykazał spełnienia warunku określonego w art. 61 ust. 1 pkt 3 ustawy. A mianowicie nie wyjaśnił, czy droga określona jako działka nr [...] (droga polna, gruntowa) jest tylko wydzielonym pasem gruntu o szerokości 6 m, oznaczonym w ewidencji gruntów symbolem dr, czy jest obiektem budowlanym, czyli budowlą drogową stanowiącą całość techniczno-użytkową, a w konsekwencji, czy jest to droga w rozumieniu przepisów prawa. W przypadku stwierdzenia, że istniejąca "droga" (działka nr [...]) jest budowlą należy ocenić, czy jest ona wystarczająca do obsługi planowanej inwestycji, mając na uwadze jej skalę oraz rodzaj działalności. W razie natomiast ustalenia, że nie mamy do czynienia z budowlą drogową, to należy zastosować art. 61 ust. 1 kt 5 ustawy i zażądać od inwestora dokumentu wskazującego, iż realizacja inwestycji drogowej zostanie zagwarantowana w umowie z odpowiednią jednostką organizacyjną, a następnie ocenić, czy będzie ona wystarczająca dla planowanej inwestycji. Podobnie rzecz się ma z zagwarantowaniem dostępu energii elektrycznej. Inwestor wskazał, we wniosku, że zasilanie energią elektryczną nastąpi z istniejącej sieci. Nie określił jednak wielkości tego zapotrzebowania i nie wiadomo, czy będzie ono odpowiadało możliwościom istniejącej sieci energetycznej. Dlatego też w ocenie organu odwoławczego niezbędne jest stanowisko gestora sieci, który potwierdzi możliwość podłączenia planowanej inwestycji do sieci energetycznej. Stanowiska takiego brak we wniosku i w aktach sprawy (decyzja SKO z dnia [...] grudnia 2011 r.).