Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 27 czerwca 2013 r., sygn. IV SA/Wr 123/13

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jolanta Sikorska, Sędziowie Sędzia NSA Mirosława Rozbicka-Ostrowska, Sędzia WSA Wanda Wiatkowska-Ilków (spr.), Protokolant Anna Rudzińska, po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 18 czerwca 2013 r. sprawy ze skargi R. K. na decyzję Kierownika Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji w sprawie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, na podstawie art. 127 § 3 i art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t. j. Dz. U. z 2000 r. nr 98, poz.1071 ze zm.), dalej k.p.a., po ponownym rozpatrzeniu wniosku R. K., dalej skarżący, utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] odmawiającą uchylenia ostatecznej decyzji własnej z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...].

Z akt sprawy wynika, że decyzją z dnia [...] listopada 2011 r. organ odmówił skarżącemu przyznania uprawnień kombatanckich. W uzasadnieniu podał, że skarżący wystąpił do organu z wnioskiem o przyznanie uprawnień kombatanckich na podstawie art. 1 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. z 2002 r. nr 42, poz. 371 ze zm.), dalej ustawa, zgodnie z którym za działalność kombatancką uznaje się pełnienie służby w polskich podziemnych formacjach i organizacjach, w tym w działających w ramach tych organizacji oddziałach partyzanckich w okresie wojny 1939-1945. Stwierdził, że okoliczność przedstawiona we wniosku, tj. przebywanie skarżącego w oddziale partyzanckim "B. - W." nie podlega przesłankom art. 1 ust. 2 pkt 3 ustawy. Podał, że Związek Walki Zbrojnej przekształcony w 1941 r. w Armię Krajową był częścią Polskich Sił Zbrojnych podlegających przebywającemu na emigracji naczelnemu dowództwu. Dla ZWZ - AK podstawowe znaczenie miała instrukcja gen. Kazimierza Sosnkowskiego z dnia 4 grudnia 1939 r., która w punkcie 5 stanowiła, iż członkiem ZWZ może być każdy Polak, poczynając od wieku lat 17. W późniejszym okresie granicę wieku dla osób wstępujących obniżono do ukończenia 16 roku życia. Dalej wyjaśnił, że w 1943 r. skarżący był zaledwie 7 letnim chłopcem. Zatem z uwagi na wiek nie mógł pełnić służby w Armii Krajowej, a sam pobyt w oddziale partyzanckim nie stanowi działalności w rozumieniu art. 1 ust. 2 pkt 3 ustawy.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00