Wyrok WSA w Łodzi z dnia 12 stycznia 2011 r., sygn. II SA/Łd 1139/10

Dnia 12 stycznia 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA: Grzegorz Szkudlarek Sędziowie Sędzia NSA: Anna Stępień Sędzia WSA: Sławomir Wojciechowski (spr.) Protokolant Asystent sędziego Katarzyna Orzechowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 stycznia 2011 roku przy udziale --- sprawy ze skargi K. B. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej odmawiającej przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego 1. oddala skargę; 2. przyznaje i nakazuje wypłacić z funduszu Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi adwokatowi D. J. prowadzącemu Kancelarię Adwokacką w Ł. przy ul. [...] kwotę 295,20 (dwieście dziewięćdziesiąt pięć 20/100) złotych obejmującą podatek od towarów i usług tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu skarżącej

Uzasadnienie

Decyzją ostateczną nr [..] z dnia [...] roku Kierownik do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych odmówił K. B. przyznania świadczenia pieniężnego z tytułu deportacji do pracy przymusowej.

Wnioskiem z dnia 7 czerwca 2010 roku skarżąca wystąpiła do organu

o przyznanie świadczenia pieniężnego z tytułu deportacji do pracy przymusowej

w zakładach metalowych [..] w Ł. na ul. Ł., w okresie od 2 stycznia 1941 roku do 1 stycznia 1945 roku.

Decyzją nr [...] z dnia [..] roku organ odmówił K. B. przyznania świadczenia pieniężnego z tytułu deportacji do pracy przymusowej. Jako podstawę prawną podano art. 154 § 1 i 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j.Dz.U. z 2000 roku, Nr 98, poz. 1071 ze zm.), zwanej dalej K.p.a. oraz na podstawie art. 2 pkt 2 i art. 4 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 31 maja 1996 roku o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz.U. z 1996 roku, Nt 87, poz. 395). W uzasadnieniu wskazano, iż pismo skarżącej z dnia 7 czerwca 2010 roku zakwalifikowano jako wniosek w trybie art. 154 K.p.a. Organ doszedł do wniosku, iż uwzględniając obecnie obowiązujące przepisy oraz orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego, nie można uznać, że skarżąca została deportowana do pracy przymusowej, gdyż - jak organ ustalił - strona mieszkała przed 1 września 1939 roku i także podczas okupacji w Ł. i tamże wykonywała pracę przymusową. Organ uznał więc, że represje wobec skarżącej nie były powiązane z przesiedleniem ani wyrwaniem ze środowiska.