Wyrok WSA w Krakowie z dnia 28 czerwca 2013 r., sygn. II SA/Kr 609/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mirosław Bator Sędziowie : Sędzia WSA Agnieszka Nawara-Dubiel Sędzia WSA Renata Czeluśniak (spr.) Protokolant : Teresa Jamróz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 czerwca 2013 r. sprawy ze skargi E. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia 2 listopada 2000 r. znak: [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu skargę oddala.

Uzasadnienie

Prezydent Miasta K. decyzją nr [...] z dnia [...] czerwca 2000 r. znak: [...], wydaną na podstawie art. 39, art..40 ust. 3 i art. 42 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. nr 89, póz. 415 ze zm.) oraz art. 104 kpa - po rozpatrzeniu wniosku M.K. - ustalił warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji pod nazwą: "Zabudowa mieszkaniowa wraz z parkingami dla samochodów osobowych z infrastrukturą techniczną" przy ul. [...] na działce nr [...] obr. [...] w K.

. W uzasadnieniu Prezydent wskazał, że ww. inwestycja jest zgodna z Miejscowym Planem Ogólnym Zagospodarowania Przestrzennego Miasta K. zatwierdzonym uchwałą nr [...] Rady Miasta K. z dnia 16 listopada 1994 r. Zgodnie z tym planem teren wnioskowany pod inwestycję oznaczony jest symbolem [...], czyli plan przewiduje dla tego terenu podstawowe przeznaczenie gruntów pod zabudowę mieszkaniową wraz z urządzeniami towarzyszącymi, o wysokości maksymalnej 8 m do najwyższego gzymsu i 13 m do kalenicy, o intensywności zabudowy do 0,4 liczonej w granicach planu zagospodarowania działki. Organ l instancji stwierdził ponadto, że planowana zabudowa nie jest sprzeczna z planem pod warunkiem dochowania ustaleń wynikających ze stref polityki przestrzennej oraz warunków zabudowy i zagospodarowania terenu zawartych w części opisowej. Prezydent wskazał, że w trakcie postępowania strony wniosły uwagi i zarzuty do projektowanej inwestycji. Dotyczyły one sprzeczności inwestycji z ustaleniami -Miejscowego Planu Ogólnego Zagospodarowania Przestrzennego Miasta K. , a także z rozporządzeniem Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 1995 r. nr 10, póz. 46 ze zm.); brak prawidłowych rozwiązań komunikacyjnych (dojazd przez dzierżawiony od PKP teren do ul. [...]); naruszenie przepisów o ochronie środowiska poprzez lokalizację parkingów dla samochodów osobowych oraz możliwość naruszenia układu konstrukcyjnego istniejących budynków mieszkalnych przez planowane prace budowlane. Organ l instancji nie uwzględnił jednak wniesionych zarzutów i wskazał, że decyzja o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu nie daje prawa do rozpoczęcia robót budowlanych, lecz określa warunki zabudowy i zagospodarowania terenu wynikające z przepisów szczególnych. Ponadto organ l instancji wskazał, że kwestionowana koncepcja zagospodarowania terenu nie jest elementem przedmiotowej decyzji i nie podlega weryfikacji w trybie przepisów techniczno - budowlanych; a określenie dojazdu do terenu inwestycji nie rozstrzyga o kwestii prawa do terenu dojazdu. Prezydent wyjaśnił, że na etapie pozwolenia na budowę weryfikowane będzie dopiero prawo do władania nieruchomością, podobnie jak i inne warunki, których niedochowanie zarzuciły strony postępowania.