Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. III SA/Gl 761/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Apollo, Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Jankiewicz (spr.), Sędzia WSA Renata Siudyka, Protokolant Monika Rał, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 czerwca 2013 r. przy udziale - sprawy ze skargi K. R. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. z dnia [...] roku, nr [...]; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku; 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w K. na rzecz strony skarżącej kwotę [...] zł (słownie: [...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. .

Uzasadnienie

Wyrokiem z 16 stycznia 2013 r., sygn. akt I FSK 1206/11 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpatrzeniu skargi kasacyjnej K. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 9 lutego 2011 r., sygn. akt III SA/GI 2722/10 w przedmiocie podatku od towarów i usług za styczeń 2004 r. uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania temu Sądowi.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego zapadł w poniższym stanie faktycznym i prawnym.

W trakcie kontroli podatkowej przeprowadzonej przez pracowników Urzędu Skarbowego w D. wobec K. R. w zakresie rzetelności deklarowanych przychodów i kosztów w podatku dochodowym od osób fizycznych za poszczególne miesiące 2004 r. dokonano analizy zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów za ten rok, która wykazała, że skarżąca prowadząca dwa bary piwne, sprzedawała towary handlowe poniżej kosztu własnego zakupu. Na podstawie przedłożonych do kontroli dokumentów, tj. faktur VAT dokumentujących zakup towarów oraz kopii paragonów fiskalnych stwierdzających sprzedaż dokonano ustalenia średniej marży brutto na sprzedaż piwa do ceny zakupu w wysokości 52%. W konsekwencji organ podatkowy stwierdził, że prowadzona w 2004 r. przez skarżącą podatkowa księga przychodów i rozchodów nie odzwierciedla w zakresie przychodów stanu rzeczywistego. Uznał, że jest nierzetelna i na podstawie art. 23 § 1 pkt 2 O.p., określił podstawę opodatkowania w drodze oszacowania stosując metodę porównawczą zewnętrzną polegającą na porównaniu obrotów w siedmiu innych przedsiębiorstwach prowadzących działalność w tym samym zakresie i podobnych warunkach oraz w oparciu o występujące w tych firmach wskaźniki udziału kosztów w przychodach. W wyniku zastosowania ww. metody oszacowania przychodu wyliczono średni miesięczny przychód w kwocie [...] zł oraz przyjęto, że z pozarolniczej działalności gospodarczej w roku 2004 skarżąca osiągnęła przychód w kwocie [...] zł ([...] x 12). W związku z tym uznano, że strona w złożonej korekcie deklaracji zaniżyła obrót o kwotę [...] zł, stanowiącą różnicę pomiędzy obrotem zadeklarowanym w wysokości [...] zł, a oszacowanym w wysokości [...] zł.