Wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 lutego 2013 r., sygn. II SA/Wa 2241/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Olga Żurawska-Matusiak Sędzia WSA - Sławomir Antoniuk Sędzia WSA - Stanisław Marek Pietras (spraw.) Protokolant - starszy referent Marcin Borkowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 lutego 2013 r. sprawy ze skargi A. B. na rozkaz personalny Komendanta Głównego Policji z dnia [...] października 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zaliczenia do wysługi lat uwzględnianej przy ustalaniu wzrostu uposażenia zasadniczego pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym 1. uchyla zaskarżony rozkaz personalny i utrzymany nim w mocy rozkaz personalny organu pierwszej instancji w części odmowy zaliczenia do wysługi lat uwzględnianej przy ustalaniu wzrostu uposażenia zasadniczego pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym okresu od [...] listopada 1993r. do [...] czerwca 1997 r., 2. oddala skargę w pozostałej części, 3. zaskarżony rozkaz personalny w części uchylającej nie podlega wykonaniu.

Uzasadnienie

Raportem z dnia [...] czerwca 2012 r. skarżąca A. B. zwróciła się o zaliczenie do wysługi lat uwzględnianej przy ustalaniu wzrostu uposażenia zasadniczego pracy w gospodarstwie rolnym od dnia [...] listopada 1993 r. do dnia [...] lipca 1998 r.

Komendant Wojewódzki Policji [...] rozkazem personalnym z dnia [...] sierpnia 2012 r. nr [...], mając za podstawę § 4 i 5 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 6 grudnia 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad otrzymywania i wysokości uposażenia zasadniczego policjantów, dodatków do uposażenia oraz ustalania wysługi lat od której jest uzależniony wzrost uposażenia zasadniczego (Dz. U. nr 152, poz. 1732 z późn. zm.), odmówił zaliczenia do wysługi lat uwzględnianej przy ustalaniu wzrostu uposażenia zasadniczego okresu pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym ojca od dnia [...] listopada 1993 r. do dnia [...] lipca 1998 r. W uzasadnieniu podał, że działając na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 20 lipca 1990 r. o wliczaniu okresów pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym do pracowniczego stażu pracy (Dz. U. nr 54, poz. 310) w związku z § 4 i § 5 cytowanego już wyżej rozporządzenia, najistotniejsze znaczenie ma stwierdzenie, czy skarżącą można uznać za "domownika" w rozumieniu przepisów wyżej wskazanej ustawy. Okoliczności faktyczne rozpatrywanej sprawy pozwalają stwierdzić, że wnioskodawczyni mieszkała wraz z rodzicami i pomagała w pracach związanych z prowadzeniem przez nich gospodarstwa rolnego, jednakże w sprawie zastosowanie ma obowiązująca od dnia 1 stycznia 1991 r. ustawa z dnia 20 grudnia 1990 roku o ubezpieczeniu społecznym rolników (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. nr 7, poz. 25 z późn. zm.) i w jej art. 6 pkt 2 pojęciem domownika określa się osobę, która spełnia łącznie pięć warunków, tj. jest osobą bliską rolnikowi, pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z rolnikiem lub zamieszkuje na terenie jego gospodarstwa rolnego albo w bliskim sąsiedztwie, ukończyła 16 lat, stale pracuje w tym gospodarstwie rolnym, nie jest związana z rolnikiem stosunkiem pracy i wszystkie wyżej wymienione przesłanki muszą być spełnione łącznie. Natomiast skarżąca nie spełniała warunków, umożliwiających uznanie jej za "domownika" w rozumieniu ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników, chociaż kryterium wieku spełnia od dnia [...] listopada 1993 roku. W latach 1992 - 1997 uczęszczała do szkoły ponadpodstawowej - [...]. Szkoła od miejsca położenia gospodarstwa rolnego była oddalona o około 30 kilometrów i - jak oświadczyła skarżąca - dojeżdżała do niej PKS-em, a nauka trwała od godzin rannych do około godziny trzynastej. W ocenie organu, odległości pomiędzy szkołą, a miejscem zamieszkania wnioskodawczyni oraz czas poświęcony na przemieszczanie się, z uwzględnieniem jednoczesnego wykonywania obowiązku szkolnego w systemie dziennym, wykluczają realne, codzienne świadczenie pracy w gospodarstwie rolnym ojca. Fakt odbywania przez zainteresowaną codziennej, kilkugodzinnej nauki w szkole średniej, oddalonej znacznie od miejsca położenia gospodarstwa rolnego, przejazdów ze szkoły do gospodarstwa rolnego z wykorzystaniem publicznego środka komunikacji prowadzi do ustalenia, iż praca zainteresowanej w okresie uczęszczania do szkoły ponadpodstawowej mogła mieć charakter pracy doraźnej, wykonywanej w wolnych chwilach, poza obowiązkami szkolnymi, tj. pomocy rodzicom w prowadzeniu gospodarstwa rolnego. Zwrócono również uwagę na czas, jaki skarżąca była zmuszona poświęcać domowemu przygotowaniu się do obowiązków szkolnych, zważywszy, iż to właśnie nauka w szkole średniej była jej głównym zajęciem i obowiązkiem w tym okresie. Dlatego praca zainteresowanej w gospodarstwie rolnym w okresie uczęszczania do szkoły ponadpodstawowej może być rozpatrywana tylko jako doraźna pomoc świadczona przez nią w chwilach wolnych od podstawowych obowiązków, które uniemożliwiają podjęcie stałej pracy w gospodarstwie rolnym w rozmiarze pozwalającym na jej zaliczenie do okresu zatrudnienia. Naukę w [...] strona zakończyła w dniu [...] czerwca 1997 roku, a ponadto w aktach osobowych znajduje się świadectwo pracy, z którego wynika, iż w okresie od [...] lipca 1997 roku do [...] stycznia 1999 roku wymieniona była zatrudniona w pełnym wymiarze czasu pracy w [...]. Fakt ten również wyklucza możliwość świadczenia w tym okresie stałej pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym ojca. Pozostały wnioskowany okres od dnia [...] czerwca 1997 roku do dnia [...] czerwca 1997 r. nie podlegał zaliczeniu do wysługi lat, od której zależy wzrost uposażenia zasadniczego, gdyż w tym czasie praca w indywidualnym gospodarstwie rolnym nie miała charakteru stałego z uwagi na wakacje.