Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 21 lutego 2013 r., sygn. II SA/Po 1118/12

Dnia 21 lutego 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Drzazga (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Edyta Podrazik Sędzia WSA Danuta Rzyminiak-Owczarczak Protokolant st. sekr. sąd. Ewa Wąsik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 lutego 2013 rok sprawy ze skargi G. M. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] 2012 roku Nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego; oddala skargę

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. decyzją z dnia [...] 2012 r. nr [...], po rozpoznaniu odwołania G. M. od decyzji Prezydenta Miasta P. z dnia [...] 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku celowego na remont mieszkania, na podstawie art. 127 § 2 w zw. z art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) w zw. z art. 39 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 ze zm.) zwane dalej ups, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. Organ odwoławczy wydał swe rozstrzygnięcie w następującym stanie faktycznym i prawnym.

W dniu 2 lipca 2012 r. G. M. zwróciła się do organu I instancji "z prośbą o pomoc". W trakcie wywiadu środowiskowego w dniu 4 lipca 2012 r., a następnie w dniu 27 lipca 2012r. sprecyzowała, że oczekuje wyremontowania całego parteru mieszkania.

Decyzją z [...] 2012 r. Prezydent Miasta P. odmówił G. M. przyznania zasiłku celowego na remont mieszkania. Organ ustalił, że strona prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe, lecz nie posiada żadnego własnego dochodu, jest osobą bezrobotną, bez prawa do zasiłku i utrzymuje się głównie ze świadczeń pomocy społecznej. W związku z tym strona nie przekracza kryterium dochodowego. Organ I instancji ustalił też, że do stałych wydatków wnioskodawczyni należą: opłaty za wodę - 186,88 zł, energię elektryczną - 152,52 zł, za wywóz śmieci - 17 zł. Prezydent Miasta wyjaśnił, że świadczenia z pomocy społecznej powinny mieć charakter pomocniczy w tym sensie, że powinny wspierać osobę w wysiłkach zmierzających do pozyskania własnych środków materialnych. Nie negując potrzeby remontu mieszkania strony organ uznał, że potrzeba ta nie stanowi niezbędnej potrzeby bytowej. Stwierdził, że G. M. ma do dyspozycji 1 i 2 piętro domu, gdzie ma odpowiednie warunki do codziennej egzystencji, a pokoje wymagające remontu znajdują się w tej części domu, która nie jest przez nią wykorzystywana. Remont służyłby zatem podniesieniu standardu życia. Organ podkreślił, że strona otrzymuje pomoc w formie zasiłku okresowego i zasiłków celowych na żywność.