Wyrok WSA w Krakowie z dnia 21 lutego 2013 r., sygn. III SA/Kr 741/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Kutzner Sędziowie WSA Dorota Dąbek (spr.) WSA Barbara Pasternak Protokolant Ewelina Kalita po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 lutego 2013 r. sprawy ze skargi A. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 14 marca 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji skargę oddala.

Uzasadnienie

wyroku WSA w Krakowie z dnia 21 lutego 2013r.

Decyzją z dnia [...] 2008r. Nr [...] Burmistrz Gminy orzekł o zatwierdzeniu ustalonych w drodze postępowania rozgraniczeniowego granic nieruchomości oznaczonej w operacie ewidencji gruntów obrębu S jako działki nr [...] o pow. 0,15 ha i [...] o pow. 0,15 ha, objętej księgą wieczystą Kw [...], której właścicielem był A. B.

- z nieruchomością oznaczoną w operacie ewidencji gruntów obrębu S jako działka nr [...] o pow. 0,13 ha, objętej księgą wieczystą Kw [...], której właścicielami byli B. C. i M. C.,

- z nieruchomością oznaczoną w operacie ewidencji gruntów obrębu S jako działka nr [...] o pow. 0,15 ha, objętej księgą wieczystą Kw [...], której właścicielami byli J. C. i O. C.,

- geodeta wyznaczył również położenie punktu styczności działek nr [...] i [...] z działką nr [...] o pow. 0,043 ha objętej księgą wieczystą Kw [...], której właścicielem był D. G. oraz położenie punktu styczności działek nr [...] i [...] z działką nr [...] o pow. 0,77 ha objętej księgą wieczystą Kw [...], której właścicielem była Gmina.

Pismem z dnia 10 stycznia 2011r. A. B. zwrócił się do Samorządowego Kolegium Odwoławczego z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji Burmistrza Gminy z dnia [...] 2008r. Nr [...]. Jako podstawę prawną swojego wniosku wskazał art. 156 § 1 pkt 2 Kodeksu postępowania administracyjnego, a w/w decyzji zarzucił naruszenie prawa materialnego, w szczególności art. 31 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne, § 3 i § 5 rozporządzenia w sprawie rozgraniczenia nieruchomości oraz art. 6, art. 7 i art. 77 Kodeksu postępowania administracyjnego. A. B. stwierdził, iż zasadnicze dyspozycje dotyczące ustalenia przebiegu granic na gruncie w trybie administracyjnym zawarte zostały w art. 31 ust. 2-4 i art. 32 ust. 5 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne oraz częściowo w art. 153 Kodeksu cywilnego. Art. 153 Kodeksu cywilnego rozróżnia się trzy kryteria rozgraniczenia, którymi są: a) stan prawny nieruchomości, b) ostatni stan spokojnego posiadania i c) wszelkie inne okoliczności. Z brzmienia drugiego zdania tego artykułu wynika oczywisty wniosek, że trzecie kryterium ma zastosowanie po wyczerpaniu możliwości rozstrzygnięcia problemu na podstawie dwóch pierwszych kryteriów, a także, gdy strony nie zawarły przed geodetą stosownej ugody. W tym przypadku organem właściwym do rozstrzygania o rozgraniczeniu jest bowiem sąd. A. B. uważa, iż potwierdza to stanowisko art. 34 ust. 1 i 2 ustawy, albowiem art. 153 Kodeksu cywilnego zezwala na rozgraniczenie "z uwzględnieniem wszelkich innych okoliczności" dopiero wtedy, gdy nie można stwierdzić ani własności, ani posiadania.