Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 8 lutego 2013 r., sygn. IV SA/Gl 503/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Michalik (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Adam Mikusiński Sędzia WSA Stanisław Nitecki Protokolant st. sekr. sąd. Arkadiusz Kmiotek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 lutego 2013 r. sprawy ze skargi A.W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zasiłku okresowego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją Nr [...] z dnia [...] skierowaną do A. W., Prezydent Miasta K. działając na podstawie art. 38 i 106 ustawy o pomocy społecznej z dnia 12 marca 2004 r. (Dz.U. z 2009, Nr 175 poz.1362 ze zm.) w zw. z art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000, Nr 98 poz.1071 ze zm.). odmówił przyznania wymienionemu zasiłku okresowego.

W uzasadnieniu wskazano, że rodzina strony jest w posiadaniu zasobu w rozumieniu treści art. 2 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej w postaci samochodu osobowego marki [...] - rocznik 1997. Postępowanie wykazało, iż samochód posiada aktualne badania techniczne, jest sprawny, na bieżąco użytkowany z przeznaczeniem na dowóz dziecka na zajęcia sportowe i odwiedziny rodziców, a średni deklarowany koszt wydatków na zakup paliwa to kwota 20 zł m-c. Ponadto podkreślono, że we wcześniejszym postępowaniu toczącym się przed organem pomocowym, rodzina zobowiązała się do rozporządzenia swoim zasobem jakim jest samochód do dnia 30 października 2010 r., co warunkowało przyznanie świadczeń (porozumienie z pracownikiem socjalnym z dnia 10 sierpnia 2010 r.). Podkreślono, że rodzina strony nie wywiązała się z przedmiotowego zobowiązania, nadal jest właścicielem samochodu, który użytkuje ponosząc w związku z tym dodatkowe koszty związane z badaniami technicznymi, ubezpieczeniem, paliwem itp. nie przedstawiając jednocześnie jakichkolwiek ważnych okoliczności uzasadniających konieczność jego posiadania i użytkowania np. niepełnosprawność, działalność gospodarcza itp. Wskazano, że podejmując decyzję odmowną organ z jednej strony kierował się faktem posiadania przez rodzinę zasobu, który zgodnie z treścią art. 2 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej winien w pierwszej kolejności zostać przeznaczony na przezwyciężenie trudnej sytuacji życiowej, z drugiej zaś brakiem współdziałania z pracownikiem socjalnym w rozwiązywaniu trudnej sytuacji życiowej poprzez nie wywiązanie się ze zobowiązania do rozporządzenia zasobem, o którym mowa powyżej co stanowi samoistną przyczynę do odmowy świadczenia w myśl art. 11 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej.