Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 9 stycznia 2013 r., sygn. II SA/Gd 335/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Krzysztof Ziółkowski Sędziowie: Sędzia WSA Janina Guść (spr.) Sędzia WSA Katarzyna Krzysztofowicz Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Małgorzata Kuba po rozpoznaniu w Gdańsku na rozprawie w dniu 9 stycznia 2013 r. sprawy ze skargi M. Ł. na uchwałę Rady Miasta Gdańska z dnia 26 stycznia 2012 r. nr XXII/420/12 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Olszynka rejon ulicy Modrej i ulicy Zawodzie w mieście Gdańsku 1. oddala skargę odnośnie stwierdzenia nieważności § 30 ust. 3 zaskarżonej uchwały w zakresie dotyczącym stanowiących własności skarżącej nieruchomości oznaczonych jako działki nr [...] i [...], 2. odrzuca skargę w pozostałym zakresie

Uzasadnienie

Rada Miasta w dniu 26 stycznia 2012 r. podjęła uchwałę Nr [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego O. rejon ulicy [...] i ulicy [...] w mieście G.

W dniu 7 marca 2012 r. M. Ł. wystąpiła do Rady Miasta z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa spowodowanego powyższą uchwałą, żądając usunięcia naruszenia prawa art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2003 nr 80 poz. 717 ze zm.) oraz art. 64 ust. 3 Konstytucji RP polegającego na zaplanowaniu na gruntach M. Ł. obszaru 024-R/ZD, przeznaczonego pod ogródki działkowe. W wezwaniu wyjaśniono, że w planie utworzono obszar 024-R/ZD przeznaczony na powiększenie istniejących ogrodów działkowych. Obszar tej objął grunty prywatne, w tym grunt M. Ł.. Jedynym podmiotem, który mógłby zrealizować cel zawarty w planie jest Polski Związek Działkowców, który nie ma żadnych praw do tego gruntu. Nie jest to również cel publiczny w rozumieniu art. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2010 nr 102 poz. 651 ze zm.). Przeznaczenie gruntu na cel, który nie jest celem publicznym, a którego właściciel nieruchomości nie może zrealizować jest oczywistym naruszeniem art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz naruszeniem art. 64 ust. 3 Konstytucji RP prowadzącym do ograniczenia prawa własności.