Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 30 stycznia 2013 r., sygn. II SA/Bd 757/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jerzy Bortkiewicz Sędziowie Sędzia WSA Joanna Brzezińska Sędzia WSA Elżbieta Piechowiak (spr.) Protokolant Maciej Hoffman po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 30 stycznia 2013 r. sprawy ze skargi K. N. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] z dnia [...] czerwca 2012 r. nr [...] w przedmiocie wypłaty ekwiwalentu pieniężnego za nadgodziny oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] nr [...] Komendant Miejski Policji w Toruniu w oparciu o art. 114 ust. 1 pkt 2 ustawy o Policji (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 287, poz. 1687 ze zm.) odmówił wypłaty byłemu funkcjonariuszowi Policji K. N. wnioskowanego ekwiwalentu pieniężnego za wypracowane nadgodziny z przełomu lat 2006 i 2007 wraz z ustawowymi odsetkami.

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że ww. pełnił na przełomie lat 2006 i 2007 służbę na stanowisku detektywa Referatu do walki z Przestępczością Gospodarczą Sekcji Dochodzeniowo-Śledczej Komisariatu Policji T.-Ś..

W trakcie postępowania ustalono, że w zasobach składnicy akt KMP w T. nie odnaleziono grafików służby grupy dochodzeniowo-śledczej za wskazane lata. Powołując się na zeznania świadka kom. D. R. - naczelnik Wydziału Kryminalnego KP T.-Ś. harmonogramy pracy funkcjonariuszy Sekcji Dochodzeniowo-Śledczej KP T.-Ś. za okres styczeń 2006 - grudzień 2010 r organ I instancji uznał, że wypracowywane przez funkcjonariuszy nadgodziny wynikające z harmonogramów służby były na bieżąco rozliczane i w związku z tym nie można analizować liczby wypracowanych nadgodzin za określony okres, a jedynie za cały okres służby w danej sekcji. Funkcjonariusz nigdy nie kwestionował prawidłowości zapisów w harmonogramach. Organ wyjaśnił, że w sprawie dokonano również sprawdzenia list obecności funkcjonariuszy Sekcji Dochodzeniowo-Śledczej KP T.-Ś. za okres przełomu 2006 i 2007 r., niemniej z uwagi na okoliczność, że ewidencja obecności w służbie w tym okresie była prowadzona niestarannie, na jej podstawie nie można było jednoznacznie wnioskować wymiaru wypracowanych przez stronę nadgodzin. Odnosząc się do złożonego przez K. N. wniosku o przeprowadzenie dowodów: z przesłuchania świadka J. B. i funkcjonariuszy pracujących w Komisariacie Policji T.-Ś. oraz pism Komendy Głównej Policji lub MSWiA na okoliczność wstrzymania przyjęć do Policji w latach 2006-2007 organ wyjaśnił że okoliczności mające być przedmiotem postępowania dowodowego nie mają związku ze sprawą wypłaty należności z tytułu pracy w godzinach ponadnormatywnych i tym samym nie mają wpływu na wynik sprawy. Z ww. wniosków dowodowych nie można bowiem wywieść ilości nadgodzin, które zostały wypracowane przez stronę na przełomie lat 2006 i 2007. Biorąc pod uwagę materiał dowodowy sprawy organ stwierdził, że rozliczanie czasu służby w Sekcji Dochodzeniowo-Śledczej KP T.-Ś. następowało poprzez uwzględnienie wypracowanych w poprzednim miesiącu nadgodzin, nadgodzin wynikających z bieżącego miesiąca, a w rezultacie ustalenie liczby godzin ponadnormatywnych, które pozostawały po rozliczeniu bieżącego miesiąca do wykorzystania w następnym miesiącu. Tym samym więc nie było podstaw do analizy liczby wypracowanych przez stronę nadgodzin w odniesieniu do okresu przez nią wskazanego, lecz w odniesieniu do całego okresu służby w danej komórce. Ten zaś wykazał, zgodnie z informacją przekazaną przez Komisariat Policji T.-Ś. z dnia [...], że K. N. , który został zwolniony ze służby w Policji z dniem [...,] nie wykorzystał urlopu wypoczynkowego za 2010 r. w wymiarze 26 dni, za 2011 r. w wymiarze 26 dni, 4 dni urlopu dodatkowego za 2010 r. i 9 dni urlopu dodatkowego za 2011 r., oraz że ma on 32 nadgodziny wypracowane w trakcie służby, co było zgodne z harmonogramami pracy. Z uwagi na przebywanie K. N. w ostatnim okresie służby na zwolnieniu lekarskim, sporządzający grafik st. asp. M. S. dokonał rozliczenia nadgodzin i wykazywał w grafikach 32 godziny jako nieodebrane. Ustalenie takiej liczby nadgodzin wynikało z bieżącego ich rozliczania. W związku z tym, zgodnie z art. 114 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 33 ust. 3 ustawy o Policji, funkcjonariuszowi wypłacony został ekwiwalent pieniężny za 32 godziny niewykorzystanego czasu wolnego od służby. W tym stanie rzeczy, w ocenie organu, w sprawie nie zaistniały podstawy do uwzględnienia wniosku strony o wypłatę ekwiwalentu pieniężnego za wypracowane nadgodziny z przełomu lat 2006 i 2007 wraz z ustawowymi odsetkami.