Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 12 grudnia 2012 r., sygn. II SA/Gd 419/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zdzisław Kostka (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Janina Guść Sędzia WSA Dorota Jadwiszczok Protokolant Sekretarz sądowy Joanna Mierzejewska po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2012 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi R.M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 14 maja 2012 r., nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Gminy z dnia 30 listopada 2011 r. nr U[...]; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącego R.M. kwotę 800 zł (osiemset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Skarżący R. M. wniósł skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z 14 maja 2012 r., którą utrzymano w mocy decyzję Burmistrza Gminy Ż. z 30 listopada 2011 r. w przedmiocie warunków zabudowy. Istotne okoliczności sprawy, jak wynika z jej akt, przedstawiają się następująco.

Skarżący 23 lutego 2010 r. wniósł podanie o ustalenie warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie ośmiu budynków mieszkalnych na działce nr [...] w P.

Decyzją z 2 września 2010 r. Burmistrz Gminy Ż. odmówił ustalenia warunków zabudowy dla tej inwestycji, przyjmując, że żadna sąsiednia nieruchomość nie jest zabudowana w sposób pozwalający na określenie wymagań dotyczących nowej zabudowy w zakresie kontynuacji funkcji, parametrów, cech i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu (art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym).

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z 18 stycznia 2011 r. na skutek odwołania skarżącego, w którym m.in. podniesiono, że w odniesieniu do sąsiednich działek o numerach [...], [...], [...] i [...] wydano decyzję o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie siedemnastu domów jednorodzinnych, uchyliło decyzję Burmistrza Gminy Ż. z 2 września 2010 r. i przekazało sprawę temu organowi do ponownego rozpatrzenia. Zdaniem organu odwoławczego nie został określony prawidłowo obszar analizowany, co powoduje, że nie można było ocenić czy rzeczywiście nie został spełniony warunek określony w art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.