Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 12 grudnia 2012 r., sygn. II SA/Gd 371/12

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jolanta Górska Sędziowie: Sędzia WSA Katarzyna Krzysztofowicz (spr.) Sędzia NSA Krzysztof Ziółkowski Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Marta Sankiewicz po rozpoznaniu w Gdańsku na rozprawie w dniu 12 grudnia 2012 r. sprawy ze skargi K. S. na decyzję Samorządowego [...] w przedmiocie opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 14 marca 2012 roku, nr [...], wydaną na podstawie art. 36 ust. 4 i art. 37 ust. 6 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 roku, poz. 647) - dalej w skrócie jako "u.p.z.p.", Wójt Gminy ustalił jednorazową opłatę wobec K. S. od wzrostu wartości nieruchomości, w skład której wchodzą działki o numerach [...], [...], [...] i [...], położone w S., w wyniku zmiany jej funkcji (z funkcji rolnej na funkcję budowlaną), w wysokości 140.496,00 zł.

W uzasadnieniu organ pierwszej instancji wskazał, że Rada Gminy uchwałą z dnia 25 września 2008 roku, nr [...] uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego obejmujący swymi ustaleniami ww. nieruchomość, położoną w S. Właściciel tej nieruchomości - K. S. zbył ją w dniu 16 lipca 2009 roku. Zgodnie ze sporządzonym operatem szacunkowym wartość nieruchomości w związku z uchwaleniem planu miejscowego wzrosła o 468.320 zł, zatem jednorazowa opłata od wzrostu wartości nieruchomości, przy stawce opłaty określonej w planie miejscowym na 30 %, wynosi 140.496 zł.

W odwołaniu od powyższej decyzji K. S. wniósł o jej uchylenie i umorzenie postępowania administracyjnego wskazując, że w przedmiotowej sprawie nie nastąpiło zbycie nieruchomości. Skarżący zwarł umowę, której intencją było zaspokojenie roszczeń pożyczkodawcy poprzez instytucję datio in solutum, a nie sprzedaż nieruchomości, co nie stanowi podstawy do naliczenia renty planistycznej.

Decyzją z dnia 18 kwietnia 2012 roku, nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 roku, nr 98, poz. 1071 ze zm.) - dalej w skrócie zwanej "k.p.a.", oraz art. 36 ust. 4 u.p.z.p. i art. 4 pkt 3b ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 roku, nr 102, poz. 651 ze zm.)

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00