Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 20 listopada 2012 r., sygn. II SA/Po 451/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Batorowicz (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Barbara Drzazga Sędzia WSA Elwira Brychcy Protokolant st. sekr. sąd. Ewa Wąsik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 października 2012 r. sprawy ze skargi T. K. na decyzję Wojewody W. z dnia [...] 2012 roku Nr [...] w przedmiocie statusu bezrobotnego; I. oddala skargę II. przyznaje radcy prawemu A. G. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu kwotę [...] zł ([...]), w tym [...] zł ([...]) tytułem podatku od towarów i usług.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 16 czerwca 2011 r. sygn. akt II SA/Po 80/11 uchylił decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] 2010 r. nr [...] i poprzedzającą ją decyzję Starosty P. z dnia [...] 2009 r. znak [...] odmawiającą uznania T. K. za osobę bezrobotną z dniem 1 kwietnia 2009 r.

W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, iż Istota zawisłego sporu sprowadza się do kwestii interpretacji przepisu art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. f ustawy o promocji i zatrudnieniu z dnia 20 kwietnia 2004 r. w brzmieniu obowiązującym od 26 października 2007 r. nadanym ustawą z dnia 24 sierpnia 2007 r. o zmianie ustawy o promocji i zatrudnieniu i instytucjach rynku pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2007 r. Nr 176 poz. 1243). W świetle obowiązującej w dacie wydania zaskarżonej decyzji ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. osobą bezrobotną jest osoba, która oprócz spełnienia szeregu innych warunków, nie posiada wpisu do ewidencji działalności gospodarczej albo nie podlega, na podstawie odrębnych przepisów obowiązkowi ubezpieczenia społecznego z wyjątkiem ubezpieczenia społecznego rolników (art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. f ustawy). Dotychczasowa definicja bezrobotnego obowiązująca do dnia 26 października 2007 r. oznaczała natomiast osobę,. która oprócz spełnienia innych ustawowych warunków nie podjęła pozarolniczej działalności od dnia wskazanego w zgłoszeniu do ewidencji do dni wyrejestrowania tej działalności, albo która ni podlegała na podstawie odrębnych przepisów obowiązkowi ubezpieczenia społecznego na podstawie odrębnych przepisów z wyjątkiem ubezpieczenia społecznego rolników. W pierwotnym brzmieniu art. 2 ust. 1 lit. f ustawy z 2004 r. osoba wpisana do ewidencji gospodarczej mogła wykazywać, że w istocie nie prowadzi działalności gospodarczej i tym samym spełnia przesłankę do nadania statusu bezrobotnego. W obecnym stanie prawnym taka możliwość nie istnieje. Wpis do ewidencji stwarza domniemanie, że osoba wpisana do ewidencji prowadzi działalność gospodarczą i obalenie tego domniemania nie może nastąpić w inny sposób niż przez wykreślenie z ewidencji podmiotów gospodarczych. Wpis do ewidencji, w przeciwieństwie do stanu poprzedniego w którym niepodjęcie działalności gospodarczej przesądzało o możliwości przyznania statusu bezrobotnego (i co na podstawie odrębnych przepisów miało istotne znaczenie dla oceny czy powstał obowiązek ubezpieczenia społecznego) z punktu widzenia przepisów regulujących zasady ubezpieczenia społecznego jest pozbawiony znaczenia prawnego.