Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 15 listopada 2012 r., sygn. IV SA/Po 400/12

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Jarosz Sędziowie WSA Donata Starosta (spr.) WSA Tomasz Grossmann Protokolant st. sekr. sąd. Justyna Hołyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 listopada 2012 r. sprawy ze skargi R. W. na uchwałę Rady Gminy K. z dnia [...] stycznia [...] r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę

Uzasadnienie

Dnia [...] stycznia 2012 r. Rada Gminy K. (dalej Rada Gminy) działając na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. 2003 r., nr 80, poz. 717 ze zm., dalej upzp; obecnie t.j. Dz.U. 2012 r., poz. 647), art. 18 ust. 2 pkt 5 i art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. 2001 r., nr 142, poz. 1592 ze zm., dalej usg) podjęła uchwałę nr [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w miejscowości P. - obręb O. na obszarze działki o nr ewid. [...] (dalej uchwała z dnia [...] stycznia 2012 r.).

Pismem z dnia [...] lutego 2012 r. R. W. (dalej skarżący) działając na podstawie art. 101 usg wezwał Radę Gminy do usunięcia naruszenia prawa dokonanego powyżej opisaną uchwałą.

W uzasadnieniu skarżący wskazał, że w uchwale z dnia [...] stycznia 2012 r. wytyczona została nieprzekraczalna linia zabudowy dla obiektów budowlanych nie przeznaczonych na pobyt ludzi, która obejmowała od strony drogi gminnej działkę na całej jej długości, z tym że na linii od publicznej drogi krajowej nr 24 do około 3/4 tej działki linię tę oznaczono na 20 m od drogi publicznej, by na końcowym odcinku oznaczyć tę linię na jedynie 6 m. Działania organów na etapie projektowania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego zawsze zakładały pociągnięcie nieprzekraczalnej linii zabudowy w odległości 6 m od publicznej drogi gminnej.

Skarżący wyraził swoje zdziwienie określeniem linii zabudowy na jednej długości w dwóch jej szerokościach. Taki stan rzeczy pozostaje niezgodny z zasadami logiki, skoro na pewnym etapie działki skarżący może wznosić zabudowania blisko drogi, a klika metrów wcześniej nie. Skarżący zwrócił również uwagę, że na działce nr [...], zgodnie z jej przeznaczeniem prowadzona jest nieuciążliwa działalność gospodarcza. Wytyczanie nieprzekraczalnej linii zabudowy w tak dużej odległości od drogi publicznej narusza prawa skarżącego jako właściciela nieruchomości, ponieważ ogranicza możliwość zabudowy niezbędnej do prowadzenia działalności gospodarczej.