Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 19 października 2012 r., sygn. II SA/Sz 804/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder Sędziowie: Sędzia WSA Barbara Gebel ( spr.) Sędzia NSA Elżbieta Makowska Protokolant Joanna Białas-Gołąb po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 11 października 2012r. sprawy ze skargi Stowarzyszenia A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie warunków zabudowy oddala skargę

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia [...], nr [...], po rozpoznaniu wniosku Stowarzyszenia A. o ponowne rozpoznanie sprawy utrzymało w mocy decyzję własną z dnia [...], odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Wójta Gminy z dnia [...], nr [...], ustalającej warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na rozbudowie dwóch boksów rybackich z przeznaczeniem na funkcję produkcyjną oraz usługową i gastronomiczną na części działki nr [...] położonej w [...], przy ul. [...], zwanej dalej "decyzją z dnia [...]". W uzasadnieniu organ przytoczył dotychczasowy przebieg postępowania wskazując, że we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, pełnomocnik Stowarzyszenia zarzucił, że Kolegium bezzasadnie przyjęło za prawdziwe ustalenia poczynione przez organ I instancji przy wydawaniu kwestionowanej decyzji, w zakresie funkcji produkcyjnej rozbudowywanego obiektu. Zdaniem wnioskodawcy, organ administracji nie może poprzestać na słownym, a nawet pisemnym stwierdzeniu podmiotu, o istnieniu na danej nieruchomości funkcji produkcyjnej, bez badania zgodności tej funkcji z prawem, powinien tę okoliczność samodzielnie ustalić. Wnioskodawca podniósł, że gdyby nawet taka działalność produkcyjna była w obiektach prowadzona, to była ona wykonywana samowolnie, nielegalnie, a zatem nie mogła stanowić odniesienia dla kontynuacji funkcji. Rybacka przystań morska to nie funkcja produkcyjna w zakresie przetwarzania ryb, prowadzenia gastronomii czy wyszynku napojów. Przepisy ustawy z 1996 r. o portach i przystaniach morskich nie dopuszczały prowadzenia na nieruchomości działalności innej niż określona w ustawie, a zwłaszcza bliżej nieokreślonej działalności produkcyjnej. Dopuszczenie takiej funkcji w obiekcie morskiej przystani rybackiej stanowi rażące naruszenie tej ustawy dające podstawę do stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej warunki zabudowy. Ponadto pełnomocnik zarzucił, że z analizy urbanistycznej nie wynika, iż istniejące w sąsiedztwie obiekty budowlane dawały podstawę do określenia warunków zabudowy dla nowego obiektu o cechach i parametrach, jak w kwestionowanej decyzji (brak budynków o poddaszu użytkowym, o dwóch kondygnacjach). Dodatkowo wytknięto, że ocena dokonana przez Kolegium dotycząca zapisów kwestionowanej decyzji odnoszących się do zejścia na plażę jest rozszerzającą interpretacją przepisów prawa miejscowego, a zatem interpretacją niedopuszczalną. Kolegium nie wyjaśniło również kwestionowanego dostępu terenu inwestycji do drogi publicznej i zapewnienia miejsc parkingowych poza ul. [...].