Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 16 października 2012 r., sygn. II SA/Ol 1062/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Sędziowie Sędzia WSA Beata Jezielska Sędzia WSA Alicja Jaszczak - Sikora (spr.) Protokolant st. sekretarz sądowy Jakub Borowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 października 2012r. sprawy ze skargi J. O. na uchwałę Rady Miejskiej z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego całego obszaru Miasta I. oddala skargę.

Uzasadnienie

Rada Miejska w Iławie w dniu 11 maja 2012 r. podjęła uchwałę nr XXII/228/12

w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego całego obszaru miasta Iławy.

Skargę na powyższą uchwałę wniosła J.O. Podniosła, że jest współwłaścicielką lokalu mieszkalnego położonego na parterze wielorodzinnego budynku, znajdującego się na obszarze objętym planem. Zarzuciła, że powyższa uchwała narusza jej interes prawny i uprawnienia, gdyż w §13 ust. 1 pkt 3 lit. c przewiduje możliwość lokalizacji funkcji usługowych w parterach budynków mieszkalnych, położonych na terenach zabudowy wielorodzinnej. Skarżąca zaznaczyła, że ustalenie to obowiązuje na terenie całego obszaru objętego planem i zostało wprowadzone po drugim wyłożeniu, natomiast wyłożenie tej zmiany zostało ograniczone tylko do wybranych części obszaru objętego planem. Burmistrz ogłosił bowiem w prasie lokalnej w lutym 2012 r. o trzecim częściowym wyłożeniu do publicznego wglądu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ograniczonego jednak tylko obszaru jednostek: A, B, D, E, Fa i Fb i poinformował o możliwości wnoszenia uwag do tych części projektu planu miejscowego. Skarżąca stwierdziła, że jej nieruchomość znajduje się na terenie obszaru, który nie był przedmiotem trzeciego wyłożenia, w konsekwencji czego nie miała żadnych możliwości odniesienia się do zmiany wprowadzonej do projektu po jego drugim wyłożeniu. Powyższe uniemożliwiło skarżącej ochronę jej interesu prawnego przy zagospodarowaniu terenów należących do innych osób. Skarżąca podkreśliła ponadto, że wprowadzenie zmian do projektu nastąpiło bez ponowienia procedury planistycznej w niezbędnym zakresie, czym naruszono art. 19 ust 1 w zw. z art. 17 pkt 13 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. nr 80, poz. 717, ze zm., dalej jako: "u.p.z.p."). Zauważyła, że zmiany te mają charakter ogólny, dotyczą interesów różnych grup właścicieli działek położonych na obszarze objętym zmianami, co stanowi szczególną okoliczność przemawiającą za ponowieniem procedury planistycznej.