Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 24 października 2012 r., sygn. I SA/Gl 219/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Tyszkiewicz-Ziętek, Sędziowie WSA Wojciech Organiściak (spr.), Bożena Pindel, Protokolant Karolina Czaplicka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 października 2012 r. sprawy ze skargi A S.A. w K. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości oddala skargę.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. (SKO) działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 239 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej O.p.) postanowieniem z dnia [...] (Nr [...]) utrzymało w mocy postanowienie Burmistrza Miasta P. (Nr [...], [...]) z dnia [...], którym nadano rygor natychmiastowej wykonalności decyzji nieostatecznej Burmistrza Miasta P. (Nr [...],[...]) z dnia [...]r. w sprawie określenia A S.A. (dalej zwana podatnikiem lub spółką) wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2006 rok w kwocie [...]zł.

W uzasadnieniu postanowienia organ I instancji wskazał, że do upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego pozostało mniej niż trzy miesiące. Ponadto Burmistrz Miasta P. podniósł, że podatnik w toku postępowania podatkowego mającego na celu określenie mu zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za rok 2006, nie przyczynił się do wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy - nie przedłożył wyjaśnień ani dowodów będących w jego posiadaniu, co przyczyniło się do wydłużenia postępowania z uwagi na konieczność dokonania ustaleń w oparciu o inne środki dowodowe. Organ I instancji wskazał także, iż spółka zalega z innymi płatnościami z tytułu podatku od nieruchomości, podatku rolnego i podatku leśnego, co jest dodatkową okolicznością, o której mowa w art. 239b Ordynacji podatkowej.

Na postanowienia Burmistrza Miasta P. z dnia [...] A S.A., wniosła zażalenie do SKO. W treści zażalenia pełnomocnik podatniczki zarzucił organowi I instancji naruszenie art. 239b § 1 pkt 4 oraz art. 239 § 2 Ordynacji podatkowej poprzez przyjęcie, że w stanie faktycznym sprawy istnieją przesłanki do nadania rygoru natychmiastowej wykonalności. Pełnomocnik spółki podniósł, że organ podatkowy nie uprawdopodobnił, iż zobowiązanie nie zostanie wykonane. Zdaniem pełnomocnika o powyższych okolicznościach nie mogło stanowić składanie przez podatniczkę odwołań czy rzekoma bierność spółki w postępowaniu podatkowym. W zażaleniu podkreślono także, iż podatniczka nie jest w słabej kondycji finansowej i posiada nieruchomości o powierzchni przekraczającej 200 hektarów.