Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 19 września 2012 r., sygn. I SA/Wr 497/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Lidia Błystak, Sędziowie Sędzia WSA Barbara Ciołek, Sędzia NSA Henryka Łysikowska (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Motyl, po rozpoznaniu w dniu 12 września 2012 r. w Wydziale I na rozprawie sprawy ze skargi E. K. i J. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. z dnia [...] lutego 2012 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2011r.: oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] lutego 2012 r. Nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w J. po rozpoznaniu odwołania E. K. i J. K. utrzymało w mocy decyzję

Prezydenta Miasta J. z dnia [...] października 2011 r. Nr [...] w przedmiocie ustalenia za 2011 r. wysokości zobowiązania z tytułu podatku od nieruchomości.

Po przeprowadzeniu postępowania podatkowego Prezydent Miasta J. ustalił stronie skarżącej w wyżej wskazanej decyzji wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2011 r. w kwocie 26.882,00 zł. Opodatkowaniem objęto budynki związane z działalnością gospodarczą o powierzchni użytkowej

[...] m² oraz grunty o powierzchni [...] m² (działki gruntu nr [...] i [...] położone w J., przy ul. [...]), również związane z działalnością gospodarczą. Uzasadniając swoje stanowisko organ pierwszej instancji wskazał, że przedmiot opodatkowania stanowi majątek wspólny małżonków zaś jeden z małżonków - E. K. - jest przedsiębiorcą i zajmuje sporną nieruchomość w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wyjaśnił organ, iż sam fakt posiadania nieruchomości przez przedsiębiorcę skutkuje opodatkowaniem zarówno gruntów, jak i budynków stawką podatku przewidzianą dla nieruchomości związanych z działalnością gospodarczą. Bez znaczenia pozostaje okoliczność, że działalność gospodarcza prowadzona jest tylko w części budynku. Odnosząc się argumentów podatnika w świetle których stan techniczny obiektów nie pozwala na ich wykorzystywanie do działalności gospodarczej organ pierwszej instancji uznał, że aktualny stan budynków nie jest zadowalający, lecz jako stan przejściowy, możliwy do przezwyciężenia na drodze bądź modernizacji zniszczonych obiektów bądź ich wyburzenia, nie stanowi przesłanki wyłączającej dany obiekt z opodatkowania najwyższymi stawkami podatkowymi. Z opodatkowania wyłączył natomiast organ budynek o powierzchni [...] m² posadowiony na działce nr [...] z uwagi na brak zadaszenia części przedmiotowego budynku.