Wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 września 2012 r., sygn. IV SA/Wa 761/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran, Sędziowie Sędzia WSA Alina Balicka, Sędzia WSA Łukasz Krzycki (spr.), Protokolant sekr. sąd. Agnieszka Olszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 września 2012 r. sprawy ze skarg M. w W. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] lutego 2012 r. nr [...] i nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego 1. oddala skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] lutego 2012 r. nr [...]; 2. oddala skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] lutego 2012 r. nr [...].

Uzasadnienie

Dwoma decyzjami z [...] lutego 2012 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W., na podstawie art. 138 § 1 pkt 3 ustawy; z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000: r., Nr 98, poz. 1071 zezm.), zwanej dalej "K.p.a.", umorzyło postępowania odwoławcze od decyzji Prezydenta W. o warunkach zabudowy dla inwestycji budowa zespołu budynków wielorodzinnych z usługami w parterze, garażem podziemnym oraz zjazdami z drogi publicznej - planowanej do realizacji na działkach nr Ew. [...], [...], [...] oraz [...] przy ul. [...] w W., w zawiązku z odwołaniem M. sp. z o.o. zwanej dalej "M." i P. w W., ;zwanego dalej "P.".

Uzasadniając orzeczenie o umorzeniu postępowania z odwołania M. organ wskazał, że pismem z 18 stycznia 2012 roku wezwano M. do wykazania się interesem prawnym w prowadzonym postępowaniu a jego stanowisko zostało zaprezentowane w piśmie z 31 stycznia 2012 r.

Zgodnie z art. 127 § 1 K.p.a. prawo do wniesienia odwołania od decyzji organu pierwszej instancji służy stronie, w rozumieniu art. 28 K.p.a. W zakresie ustalenia stron postępowania administracyjnego, którego przedmiot - w świetle art. 59 ust. 1, art. 60 oraz 61 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, pbz. 717 ze zm.) - dotyczy szczegółowych zasad zagospodarowania przestrzennego, przepisy powołanej ustawy nie zawierając szczególnej regulacji, co oznacza konieczność odwołania się do ogólnych norm postępowania administracyjnego! (art. 28 K.p.a.). Ustalenie interesu prawnego osoby uczestniczącej w postępowaniu administracyjnym następuje ostatecznie w wyniku konkretyzacji właściwego przepisu prawa materialnego. Zatem źródłem interesu prawnego określonego podmiotu do udziału w postępowaniu administracyjnym jest przepis prawa materialnego, kształtujący sytuację prawną tego podmiotu w zakresie stosunku prawnego regulowanego tym przepisem. To z prawa materialnego wypływa legitymacja prawna do udziału w postępowaniu administracyjnym - bycia stroną tego postępowania. O istnieniu interesu prawnego decydują przepisy prawa materialnego przyznające stronie konkretne, indywidualne i aktualne korzyści (tak wyrjok NSA o sygn. akt: II SA1390/98, publ.: LEX nr 41818, oraz sygn. akt: II SA 11,04/98, publ.: LEX nr 41301). Mieć interes prawny w postępowaniu administracyjnym mówiąc inaczej znaczy to samo co ustalić przepis prawa powszechnie obowiązującego, na którego podstawie można skutecznie żądać czynności organu z zamiarem zaspokojenia jakiejś potrzeby albo żądać zaniechania lub ograniczenia czynności organu sprzecznych z potrzebami danej osoby. Pojęcie strony może być zatem wyprowadzone tylko z administracyjnego prawa materialnego, to jest z konkretnej normy prawnej, która może stanowić podstawę dla sformułowania interesu (lub obowiązku obywateli. Od tak pojmowanego interesu prawnego trzeba odróżnić interes faktyczny, to jest stan, w którym obywatel wprawdzie jest bezpośrednio zainteresowany rozstrzygnięciem sprawy administracyjnej, nie może jednak tego zainteresowania poprzeć przepisami prawa powszechnie obowiązującego, mającymi stanowić podstawę skutecznego żądania stosownych czynności organu administracji. Szczególnymi cechami interesu prawnego w postępowaniu administracyjnym i w prawie administracyjnym jest po pierwsze bezpośredniość związku między sytuacją danego podmiotu a wspomnianą normą prawa materialnego, na której budowany jest interes prawny. Oznacza to, że jeżeli sprawa dotyczy dwóch lub więcej podmiotów, to interes prawny mają tylko te z nich, których sytuacja prawna wynika wprost z normy prawa materialnego, a nie powstaje za pośrednictwem drugiego podmiotu. Drugą szczególną cechą interesu prawnego jest jego realność, interes ten musi rzeczywiście istnieć w dacie stosowania danych norm prawa administracyjnego. Nie może to być interes tylko przewidywany w przyszłości ani hipotetyczny (por. wyrok NSA sygn. akt IV SA 1132/00, publ. LEX nr 81670). Przede wszystkim zatem stroną w postępowaniu o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu jest podmiot składający wniosek. Ponadto stroną jest właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości objętej wnioskiem, który został złożony przez podmiot nie mający tytułu prawnego do nieruchomości. W orzecznictwie sądowoadministracyjnym wyraźnie dopuszczono możliwość uczestniczenia w postępowaniu administracyjnym właścicieli sąsiednich