Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 26 września 2012 r., sygn. II SA/Sz 820/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Gebel, Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder,, Sędzia NSA Stefan Kłosowski (spr.), Protokolant Joanna Białas-Gołąb, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 26 września 2012 r. sprawy ze skargi Wspólnoty Nieruchomości na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego I uchyla zaskarżoną decyzję, II stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, III zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz Wspólnoty Nieruchomości kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) w związku z art. 40 ust. 1, 2 pkt 3 i art. 40 ust. 12 pkt 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania Wspólnoty [...], od decyzji Nr [...]r. wydanej z up. Prezydenta Miasta przez Z-cę Dyrektora Zarządu Dróg i Transportu Miejskiego Samorządowe Kolegium Odwoławcze, utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Kolegium przytoczyło stan faktyczny sprawy wskazując, że zaskarżoną decyzją organ I instancji wymierzył Wspólnocie karę pieniężną w kwocie [...]zł. za zajęcie pasa drogowego drogi powiatowej ul. [...]poprzez umieszczenie tymczasowego obiektu budowlanego w postaci daszków i wypustu szklanego, o łącznej powierzchni [...]m2, bez zezwolenia zarządcy drogi w dniu [...]r. Od tej decyzji odwołanie złożyła Wspólnota, wnosząc o jej uchylenie i umorzenie w całości postępowania lub ewentualnie uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia. Według organu odwoławczego, zaskarżonej decyzji strona zarzuciła naruszenie art. 7 i 77 Kodeksu postępowania administracyjnego poprzez niewyczerpujące wyjaśnienie stanu faktycznego, polegające na braku ustalenia, czy daszki i wypust szklany mające stanowić zajęcie pasa drogowego, znajdują się w skrajni drogi; naruszenie art. 40 ust. 12 pkt w zw. z art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych, poprzez przyjęcie, że daszek lub wypust, stanowiące element budynku, znajdujące się ponad 5 metrów nad pasem chodnika znajdują się w pasie drogowym; naruszenie § 54 ust. 4 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej poprzez jego nieuwzględnienie przy rozpatrywaniu sprawy; naruszenie art. 3 pkt 5 ustawy Prawo budowlane poprzez uznanie, że fragment trwałej konstrukcji budynku, służący do ochrony przed deszczem stanowi tymczasowy obiekt budowlany; naruszenie art. 6 K.p.a. w zw. z § 292 rozporządzenia Ministra Infrastruktury poprzez nałożenie na stronę obowiązku demontażu elementów konstrukcji budynku, których istnienie jest wymagane przez obowiązujące przepisy prawa; naruszenie art. 6 K.p.a. w zw. z art. 2 i 84 Konstytucji poprzez uznanie, że przepisy o zajęciu pasa drogowego stosuje się również w stosunku do podmiotów, które umieściły urządzenie w pasie drogowym przed wejściem w życie ustawy o zmianie ustawy z dnia 14 listopada 2003 r., w szczególności jeśli nie mogą dokonać demontażu tego urządzenia ze względu na wymagania techniczne zawarte w obowiązujących przepisach prawa.