Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 21 września 2012 r., sygn. II SA/Po 421/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Drzazga (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Batorowicz Sędzia WSA Edyta Podrazik Protokolant St. sekr. sąd. Monika Pancewicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 września 2012 r. sprawy ze skargi Z. C. na decyzję Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] 2012r. nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego oddala skargę

Uzasadnienie

Wielkopolski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia [...] r. znak: [...], po rozpatrzeniu odwołania Z. C., od decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia [...] 2011 r. sygn. [...] nakazującej Z.C. rozbiórkę obiektu budowlanego - budynku gospodarczego o konstrukcji mieszanej drewniano-stalowo-murowanej wybudowanego bez wymaganego pozwolenia na budowę na nieruchomości w S. przy ul. K., na działce nr [...], w granicy z sąsiednią nieruchomością M. H., utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Decyzję tę organ odwoławczy wydał w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. (dalej: PINB) z urzędu prowadził postępowanie w sprawie samowolnej budowy przedmiotowego budynku gospodarczego. Postanowieniem z dnia [...] 2011 r. PINB zobowiązał Z. C. do wstrzymania, prowadzonych bez wymaganego pozwolenia na budowę, robót budowlanych przy budowie tego budynku oraz nałożył na adresata obowiązek dostarczenia dokumentów, o których mowa w art. 48 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.) W związku z niewykonaniem obowiązku PINB decyzją z dnia [...] 2011 r. nakazał Z. C. rozbiórkę budynku gospodarczego. Z. C.wniósł odwołanie od tej decyzji.

Wielkopolski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego (dalej: WWINB) stwierdził, że inwestor w miejsce rozebranego starego budynku gospodarczego pobudował nowy obiekt o wymiarach 13,3 m (długość) x 4,35 m (szerokość) x 2,93 m (wysokość). Ustalił, że konstrukcja obiektu jest mieszana drewniano-stalowo-murowana. Obiekt nie posiada ściany zachodniej granicznej (oddzielenia przeciwpożarowego), a jedynie został przybudowany do ściany granicznej budynku sąsiedniego za pomocą trzech słupów stalowych rurowych zakotwionych w betonowych stopach fundamentowych. Fakt iż obiekt został przybudowany do budynku sąsiedniego nie stanowi, wbrew twierdzeniom skarżącego, o tym, że jest wiatą. Organ odwoławczy powołał się na wyrok WSA w Warszawie z dnia 18.03.2008 r., sygn. akt VII SA/Wa 15/08, w którym stwierdzono, że w sytuacji innego obiektu którego ściana południowa, zachodnia i wschodnia stanowią część innego budynku mieszkalnego lub gospodarczego istniejących przed wzniesieniem danego obiektu, nie można wywodzić, iż stał się częścią tego budynku, a stanowi odrębny obiekt budowlany. Organ II instancji dodał, że wbrew twierdzeniom odwołania, brak jednej ściany własnej obiektu nie powoduje zakwalifikowania tego obiektu jako wiata. Ustawodawca nie wprowadza definicji legalnej pojęcia wiata. Należy więc odwołać się do potocznego rozumienia terminu wiata. Słownik języka polskiego definiuje wiatę jako konstrukcję składającą się z dachu i wspierających go podpór, chroniąca od deszczu, śniegu i wiatru (M. Bańko (red.), Słownik języka polskiego. Tom 6 (Biblioteka Gazety Wyborczej), Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 18).