Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 27 września 2012 r., sygn. II SA/Ol 804/12

Dnia 27 września 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Matczak Sędziowie Sędzia WSA Adam Matuszak (spr.) Sędzia WSA Ewa Osipuk Protokolant Referent-stażysta Anna Zofia Głażewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 września 2012 roku sprawy ze skargi M. A. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie wynagrodzenia za usunięcie i parkowanie pojazdu oddala skargę.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia "[...]" M. A. zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w "[...]" o przyznanie wynagrodzenia za usunięcie i parkowanie m.in. przejętego na rzecz Skarbu Państwa pojazdu m-ki "[...]".

Po ponownym rozpoznaniu wniosku, Naczelnik Urzędu Skarbowego w "[...]" postanowieniem z dnia "[...]", znak "[...]", przyznał M. A. wynagrodzenie za czynności związane z usunięciem z drogi, wykonywaniem dozoru oraz wynagrodzenie za dozór do dnia przejścia na własność Skarbu Państwa pojazdu marki "[...]" o nr "[...]" w łącznej kwocie "[...]". Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia wskazał art. 102 § 2 i § 4 w zw. z art. 17 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 ze zm., dalej jako: u.p.e.a.). Uzasadniając rozstrzygnięcie podniósł m.in., że wnioskodawca nie wskazał faktycznych kosztów utrzymania parkingu, opierając się wyłącznie na stawkach wynikających z uchwały Rady Powiatu. W konsekwencji organ administracji zobligowany był do przeprowadzenia postępowania dowodowego we własnym zakresie. Za podstawę wyliczeń żądanego przez stronę wynagrodzenia przyjęto poziom stawek stosowanych przez inne podmioty prowadzące działalność gospodarczą o profilu zbliżonym do działalności wnioskodawcy (do analizy włączono umowy z "[...]", zawarte z T. R. dotyczące świadczenia usług polegających na załadunku, rozładunku oraz przewozie ruchomości, w tym samochodów osobowych). Przy zastosowaniu metody porównawczej, wykazano, iż stawki wskazane przez stronę wykazują dużą dysproporcję w stosunku do stawek stosowanych przez innych przedsiębiorców. Naczelnik wskazał, iż stawki wynikające z uchwał Rady Powiatu odbiegają od przyjętych w stosunkach danego rodzaju oraz podkreślił, iż nie znajdują zastosowania w przypadku Skarbu Państwa, ponieważ odnoszą się one do pierwotnych właścicieli pojazdów, a ich wysokość stanowi sankcję za nieodebranie porzuconego pojazdu w wyznaczonym terminie. Dodatkowo argumentował, iż po analizie dowodów uzyskanych w toku przeprowadzonego postępowania ustalono, że profil działalności gospodarczej M. A. jest w znacznej mierze zbieżny z działalnością T. R. - podmioty te świadczą usługi o podobnych charakterze, w zakresie usuwania oraz przechowywania pojazdów. Z uwagi na powyższe, zdecydowano o zastosowaniu stawek określonych w umowach zawartych w "[...]" z T. R. W konsekwencji uznano, iż zaproponowane w chwili zawierania umowy (w "[...]") przez T. R. stawki są adekwatne i mogą zostać zastosowane do usług świadczonych przez M. A. Naczelnik wskazał również, iż usługi innych przedsiębiorców zorientowane są na krótkoterminowe przechowywanie pojazdów (ujmowane w miesiącach). Natomiast w sprawie, przechowywanie pojazdu usuniętego z drogi w trybie przepisu art. 130a ustawy Prawo o ruchu drogowym, dokonywane było w sposób długotrwały. W konsekwencji jednostkowa stawka była niższa, niemniej jednak zlecenie długoterminowe postrzegane było jako korzystniejsze dla przedsiębiorcy, zapewniając mu popyt na usługi na określonym poziomie przez dłuższy okres. Tym samym M. A. przyznano kwotę "[...]", ustalając zwrot kosztów jako: załadunek i rozładunek: "[...]", transport pojazdu poza granicami "[...]": "[...]", przechowywanie pojazdu: "[...]" (w okresie od dnia "[...]" do dnia "[...]"), a zastosowane stawki były adekwatne do poniesionych nakładów wynikających z konkretnych czynności i zawierały w sobie przyjęte w danych stosunkach wynagrodzenie. Konkludując Naczelnik podkreślił, iż żądane przez stronę wynagrodzenie w sugerowanej kwocie "[...]" w sposób znaczący przewyższa wartość rynkową dozorowanego pojazdu (określoną przez biegłego skarbowego na "[...]" - wycena techniczna nr "[...]").