Wyrok WSA w Krakowie z dnia 12 września 2012 r., sygn. II SA/Kr 1109/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Kazimierz Bandarzewski Sędziowie : WSA Mirosław Bator WSA Agnieszka Nawara-Dubiel (spr.) Protokolant : Małgorzata Piwowar po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 września 2012 r. sprawy ze skargi K.N. na decyzję Wojewody z dnia 7 stycznia 2011 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu nieruchomości skargę oddala

Uzasadnienie

Starosta Powiatu [...] decyzją z dnia 15 listopada 2000 r., znak: [...] orzekł o odmowie zwrotu na rzecz H. B. nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym, położonej w Z. przy ul. [...], oznaczonej jako parcela gruntowa l. kat. [...] o powierzchni 977 m2.

W uzasadnieniu tej decyzji organ l instancji wskazał, że przedmiotowa nieruchomość została nabyta od H. B. umową z dnia [...] grudnia 1974 r., Rep. A [...], zawartą w trybie art. 6 ustawy z 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości (Dz. U. z 1974 r. Nr 10 poz. 64) na rzecz Skarbu Państwa z przeznaczeniem na cele Komendy Miejskiej Milicji Obywatelskiej w Z.. Mimo podejmowanych prób, organ l instancji nie był w stanie bardziej precyzyjnie określić celu wywłaszczenia. Przeprowadzone przez organ l instancji oględziny nieruchomości oraz przedstawione przez Komendę Wojewódzką informacje wskazują, że przedmiotowa nieruchomość była od jej nabycia w 1974 r. wykorzystywana na cele związane z działalnością Milicji Obywatelskiej, a obecnie Policji, bowiem w mieszkaniach znajdujących się w budynku położonym na działce zamieszkują pracownicy Komendy Policji w Z. (wcześniej zamieszkiwali pracownicy Milicji Obywatelskiej). W tych okolicznościach organ l instancji uznał, że przedmiotowa nieruchomość była i jest nadal wykorzystywana zgodnie z celem wywłaszczenia, a zatem żądanie jej zwrotu nie może zostać uwzględnione.

Decyzją z dnia 20 marca 2001 r., znak: [...], Wojewoda [...] na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. - po rozpatrzeniu odwołania H. B. - utrzymał w mocy decyzję organu l instancji, podzielając zarówno ustalenia faktyczne, jak i uzasadnienie prawne zaskarżonej decyzji.