Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 12 września 2012 r., sygn. II SA/Gd 261/12

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Jadwiszczok Sędziowie: Sędzia WSA Jolanta Górska Sędzia WSA Katarzyna Krzysztofowicz (spr.) Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Anna Rusajczyk po rozpoznaniu w dniu 12 września 2012 r. na rozprawie sprawy ze skargi Ł. P. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 15 marca 2012 r., nr [...] w przedmiocie budowy obiektu budowlanego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 25 sierpnia 2009 roku, nr [...], Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dla miasta orzekł o braku podstaw do wydania nakazu w oparciu o art. 51 ust. 1 pkt 2 bądź art. 51 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku - Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. nr 243, poz. 1623 ze zm.) - zwanej dalej "ustawą - Prawo budowlane", w odniesieniu do prowadzonej przez S. i W. W. budowy domu jednorodzinnego w zabudowie szeregowej, położonego na działce nr [...] przy ul. J. [...] w S.

Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego - po rozpatrzeniu odwołania Ł. P., decyzją z dnia 21 października 2009 roku, nr [...], utrzymał w mocy ww. decyzję organu I instancji z dnia 25 sierpnia 2009 roku.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, po rozpoznaniu skargi Ł. P., wyrokiem z dnia 19 maja 2010 roku, wydanym w sprawie o sygn. akt II SA/Gd 768/09, uchylił ww. decyzję organu II instancji z dnia 21 października 2009 roku oraz poprzedzającą ją decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla miasta z dnia 25 sierpnia 2009 roku.

W uzasadnieniu powyższego wyroku Sąd stwierdził, że podstawą dla realizacji przedmiotowych robót budowlanych była decyzja Kierownika Wydziału Urbanistyki, Architektury i Nadzoru Budowlanego Urzędu Miejskiego o pozwoleniu na budowę z dnia 13 maja 1985 roku, nr [...] (zwana dalej "decyzją z dnia 13 maja 1985 roku"), zmieniona decyzją Prezydenta Miasta z dnia 3 marca 1994 roku, nr [...] (zwaną dalej "decyzją z dnia 3 marca 1994 roku"). Skoro zatem roboty budowlane były prowadzone na podstawie decyzji o pozwoleniu na budowę, to nie można uznać ich za przypadek samowoli budowlanej podlegający przymusowej rozbiórce. W takiej sytuacji do usunięcia skutków zaistniałych nieprawidłowości ma zastosowanie tryb postępowania zawarty w art. 51 ustawy - Prawo budowlane. Przepis ten stanowi podstawę do zalegalizowania nieprawidłowo wykonanych robót budowlanych. Organy nadzoru prawidłowo zatem wszczęły procedurę uregulowaną w art. 51 ustawy - Prawo budowlane zmierzającą do nałożenia oznaczonych obowiązków w celu doprowadzenia obiektu do stanu zgodnego z prawem.