Wyrok WSA w Lublinie z dnia 16 maja 2012 r., sygn. I SA/Lu 125/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Irena Szarewicz-Iwaniuk (sprawozdawca), Sędziowie WSA Wiesława Achrymowicz,, WSA Halina Chitrosz, Protokolant Asystent sędziego Karolina Orłowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 16 maja 2012r. sprawy ze skargi M. Ś. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za 2001 r. - oddala skargę.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 30 czerwca 2009 r., sygn. akt I SA/Lu 713/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej, którą uchylił on decyzję organu I instancji ustalającą M. Ś. zobowiązanie w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu za 2001 r. w kwocie [...] zł i ustalił zobowiązanie podatkowe w tym podatku za 2001 r. w kwocie [...] zł.

Sąd wydał wyrok w następującym stanie faktycznym: po przeprowadzeniu postępowania kontrolnego w zakresie źródeł pochodzenia majątku M. i J. Ś., Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej ustalił, że wysokość wydatków poniesionych przez małżonków w 2001 r. przekroczyła o [...] zł wartość posiadanego mienia i w związku z tym ustalił każdemu z małżonków zobowiązanie podatkowe w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów w wysokości 502.294,50 zł.

Nie zgadzając się z powyższa decyzją strona odwołała się, zarzucając w pierwszej kolejności naruszenie art. 149 Ordynacji podatkowej - dalej o.p., z uwagi na nieprawidłowe i nieskuteczne doręczenie decyzji pełnomocnikowi, a następnie naruszenie art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000r., Nr 14, poz. 176 ze zm.), dalej "pdof.", art. 120 - art. 122, art. 187, art. 188 i art. 191 o.p. Zarzuciła też naruszenie art. 20 ust. 3 pdof. w związku z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz w związku z art. 121 § 1 ustawy o kontroli skarbowej, poprzez nieuwzględnienie przy ustalaniu mienia mogącego stanowić pokrycie dla dokonanych wydatków kwot darowizn pieniężnych, których nabycie zostało stwierdzone ostateczną decyzją w sprawie wymiaru podatku od spadków i darowizn. Podniosła również naruszenie art. 199a § 3 o.p. w związku z art. 31 ustawy o kontroli skarbowej poprzez ustalenie przez organ pierwszej instancji nieistnienia stosunku prawnego darowizny we własnym zakresie, naruszenie art. 20 ust. 3 w związku z art. 1, art. 9 ust. 1 i art. 58 pdof, poprzez nieuwzględnienie przy ustalaniu mienia mogącego stanowić pokrycie dla dokonanych wydatków kwot oszczędności zgromadzonych na dzień 1 stycznia 2001r. na rachunku bankowym, wskutek błędnej interpretacji sformułowania "nieznajdujące pokrycia w mieniu zgromadzonym w roku podatkowym oraz w latach poprzednich, pochodzącym z przychodów opodatkowanych lub wolnych od opodatkowania".