Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 26 kwietnia 2012 r., sygn. II SA/Po 1235/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Kwiecińska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Elwira Brychcy Sędzia WSA Edyta Podrazik Protokolant St. sekr. sąd. Mariola Kaczmarek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 kwietnia 2012 r. sprawy ze skargi A. [...] W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia [...] września 2011 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy; I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta P. z dnia [....] 2011 r. nr [...], II. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana, III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu na rzecz skarżącej kwotę 500,- (pięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów sądowych.

Uzasadnienie

Decyzją nr [...] z dnia [...] 2011 r. Prezydent Miasta P., po rozpatrzeniu wniosku A. [...] W. z dnia 1 lutego 2010 r., w wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy, odmówił ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie [...] budynków mieszkalnych jednorodzinnych w zabudowie wolnostojącej z wbudowanymi garażami, po podziale działki, przewidzianej do realizacji na działce nr [...], ark. [...], obręb [...], położonej ulicy bocznej od ul. [...] w [...].

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że po rozpatrzeniu wniosku inwestora z dnia 1 grudnia 2010 r., uzupełnionego w dniach 31 marca, 16 kwietnia i 13 grudnia 2010 r., wydał w dniu [...] 2010 r. decyzję nr [...] ustalającą warunki zabudowy dla przedmiotowej inwestycji; w wyniku odwołania inwestora Samorządowe Kolegium Odwoławcze [w Poznaniu] decyzją z dnia [...] października 2010 r. nr [...] uchylił w całości zaskarżoną decyzję i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji. Przybliżając uzasadnienie decyzji kasacyjnej organ podniósł, iż Kolegium wskazało m.in. na potrzebę wezwania wnioskodawcy, przy ponownym rozpatrywaniu sprawy, do doprecyzowania szerokości elewacji frontowej planowanych budynków. Dalej organ stwierdził, iż przeprowadzona analiza funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu [wymagana przepisami w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego] wykazała, iż planowana inwestycja nie kontynuuje istniejącej zabudowy znajdującej się na działkach sąsiednich, bowiem w obszarze analizowanym nie występuje zabudowa, która pozwalałaby na wyznaczenie funkcji zabudowy oraz pozostałych wymagań w zakresie parametrów, cech i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu. Przedstawiając interpretację art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) oraz - odwołując się do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - organ stwierdził, iż z uwagi na brak zabudowy sąsiedniej w obszarze analizowanym nie można w sprawie zastosować tzw. zasady dobrego sąsiedztwa, a wydanie w przedmiotowej sprawie decyzji o warunkach zabudowy prowadziłoby w istocie do stworzenia nowego ładu przestrzennego w zagospodarowaniu terenu.