Wyrok WSA w Łodzi z dnia 3 kwietnia 2012 r., sygn. I SA/Łd 267/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Cezary Koziński Sędziowie: Sędzia WSA Paweł Kowalski Sędzia WSA Bartosz Wojciechowski (spr.) Protokolant: Szymon Chrostek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 kwietnia 2012 r. sprawy ze skargi E. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów oddala skargę.

Uzasadnienie

I SA/Łd 267/12

Uzasadnienie

W wyniku skargi kasacyjnej, wyrokiem z dnia 15 listopada 2011 r. II FSK 958/10 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok WSA w Łodzi z 29 grudnia 2009 r. I SA/Łd 672/09 i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania temu sądowi. Wskazać również należy, iż podobny wyrok został wydany przez NSA w dniu 25 listopada 2011 r. II FSK 845/10 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok WSA w Łodzi z 8 grudnia 2009 r. I SA/Łd 671/09, a który dotyczył decyzją z [...] r. nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. utrzymał w mocy decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. z [...] r. nr [...] ustalającej E. W. zobowiązanie w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001 r. w kwocie 1.001.305 zł od dochodów z nieujawnionych źródeł przychodów w wysokości 1.335.073 zł.

NSA wskazał przede wszystkim, że rozliczając źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., w postępowaniu dotyczącym nieujawnionych źródeł przychodów, organ powinien do wydatków w ujęciu art. 20 ust. 3 tej ustawy zaliczyć koszty uzyskania przychodów rzeczywiście poniesione w roku podatkowym, a do wartości zgromadzonego mienia w roku podatkowym, pochodzącego ze źródeł opodatkowanych, rzeczywiście uzyskane przychody z działalności gospodarczej. Księgi podatkowe (w rozpoznawanej sprawie księgi rachunkowe) prowadzone są bowiem dla celów rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych na zasadach ogólnych (art. 24 ust. 1 u.p.d.o.f.) i w związku z tym uwzględnia się w nich wartości właściwe ze względu na konstrukcję tego podatku. Wykazuje się np. jako przychody danego okresu kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane (art. 14 ust. 1), z kolei wśród kosztów wykazuje się np. odpisy amortyzacyjne (art. 22 ust. 8) oraz koszty zarachowane chociaż w sensie kasowym jeszcze ich nie poniesiono (art. 22 ust. 5). Wartości te nie są jednak ani przychodem (mieniem), ani też wydatkiem w rozumieniu art. 20 ust. 3 u.p.d.o.f. Nie budzi bowiem wątpliwości, że przychód (zgromadzone mienie) w ujęciu tego przepisu to rzeczywisty przyrost aktywów podatnika (w znaczeniu kasowym), zaś wydatki obejmują faktycznie rozdysponowane środki podatnika, uszczuplające jego zasoby finansowe. Rozliczając więc źródło przychodów z art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. w postępowaniu dotyczącym nieujawnionych źródeł przychodów, organ powinien do wydatków zaliczyć koszty uzyskania przychodu rzeczywiście poniesione w roku podatkowym, a do wartości zgromadzonego mienia w roku podatkowym, pochodzącego ze źródeł opodatkowanych, rzeczywiście uzyskane przychody z działalności gospodarczej.