Wyrok WSA w Łodzi z dnia 27 marca 2012 r., sygn. I SA/Łd 114/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Bartosz Wojciechowski Sędziowie: Sędzia WSA Tomasz Adamczyk Sędzia WSA Ewa Cisowska - Sakrajda (spr.) Protokolant: Szymon Chrostek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 marca 2012 r. sprawy ze skargi A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od towarów i usług oddala skargę.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. decyzją z [...] r. nr [...] uchylił w całości decyzję Naczelnika Ł. Urzędu Skarbowego w Ł. z [...] r. Nr [...] umarzającą postępowanie podatkowe wszczęte wnioskiem A Sp. z o.o. o stwierdzenie i zwrot nadpłaty w podatku od towarów i usług i odmówił stwierdzenia nadpłaty wraz z oprocentowaniem.

W uzasadnieniu tej decyzji wyjaśnił, iż spółka A wnosząc w dniu [...] r. o stwierdzenie i zwrot nadpłaty w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące w okresie od września 2006 r. do grudnia 2007 r. i załączając odpowiednie korekty deklaracji VAT-7 za wszystkie te miesiące, wskazała, iż nadpłata ta powstała w wyniku błędnego rozpoznania momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku usług budowlanych. Jako moment powstania obowiązku podatkowego spółka przyjęła bowiem chwilę wykonania usługi, zamiast otrzymania całości lub części zapłaty, nie później niż 30 dnia, licząc od dnia wykonania usługi, zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d) usta ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej VAT. Spowodowało to przedwczesne ujęcie w deklaracjach VAT-7 podatku należnego, skutkujące powstaniem nadpłat podatku od towarów i usług. W konsekwencji w niektórych okresach rozliczeniowych wykazana w deklaracjach korygujących VAT-7 kwota zobowiązania podlegająca wpłacie do urzędu była niższa od kwoty faktycznie wpłaconej na konto [...] Urzędu Skarbowego. Strona nadmieniła, że w żadnym ze skorygowanych miesięcy nie wystąpiła przy tym sytuacja, w której wpłacona przez spółkę łączna kwota podatku od towarów i usług byłaby niewystarczająca na pokrycie zobowiązań z tytułu podatku od towarów i usług za inne miesiące. Zdaniem spółki, w okresie od września 2006 r. do grudnia 2007 r. nie miała ona zaległości w podatku od towarów i usług, bowiem zobowiązania w tym podatku były skompensowane nadpłatą. Pozostająca w dyspozycji Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w Ł. nadpłata w podatku od towarów i usług w dniu [...] r. wynosiła 507.525 zł. Zdaniem strony, zważywszy na to, że Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w Ł. naliczył Spółce za okres od września 2006 r. do lutego 2008 r. tytułem odsetek od zaległości łączną kwotę 104.814,80 zł oraz, że kwota ta została zarachowana na rzecz [...] Urzędu Skarbowego w Ł., to kwota ta stanowiła nadpłatę w świetle art. 72 i art. 76 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz.U. z 2005 r., Nr 8 poz. 60 ze zm.), zwanej dalej Op. W opinii strony, w sytuacji, gdy w jednym miesiącu zapłaciła podatek od towarów i usług w wysokości wyższej (powstała nadpłata), a w kolejnym nie dopłaciła tego podatku (powstała zaległość) w takiej samej wysokości, organ podatkowy nie powinien naliczać odsetek od takiej zaległości. Dotyczy to sytuacji, gdy podatnik nie otrzymał nadpłaty, a pozostawała ona w dyspozycji organu podatkowego. W rezultacie tych czynności Skarb Państwa nie doznał bowiem uszczerbku finansowego.