Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 14 marca 2012 r., sygn. I SA/Gl 172/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Eugeniusz Christ, Sędziowie WSA Teresa Randak (spr.), Anna Tyszkiewicz-Ziętek, Protokolant Izabela Maj-Dziubańska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 marca 2012 r. sprawy ze skargi Prezydenta Miasta K. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie egzekucji świadczeń pieniężnych 1) uchyla zaskarżone postanowienie, 2) orzeka, że uchylone postanowienie nie podlega wykonaniu w całości do czasu uprawomocnienia się wyroku, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w K. na rzecz strony skarżącej kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

W dniu 6 listopada 2008 r. Prezydent Miasta K. wystawił przeciwko A S.A. 10 tytułów wykonawczych (od numeru [...] do numeru [...]), podstawą wystawienia których była decyzja z dnia [...] nr [...]. Wystawienie ww. tytułów wykonawczych zostało poprzedzone doręczeniem dłużnikowi upomnienia (art. 15 § 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji).

Następnie wierzyciel przesłał tytuły wykonawcze do organu egzekucyjnego, tj. Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w S., który w dniu 7 listopada 2009 r. nadał tym dokumentom klauzule o skierowaniu do egzekucji administracyjnej.

Równocześnie w dniu 7 listopada 2008 r. organ egzekucyjny wystawił zawiadomienia o zajęciu rachunków bankowych dłużnika, które w tym samym dniu doręczono bankom, a w dniu 12 listopada 2008 r. (wraz z odpisami tytułów wykonawczych) dłużnikowi.

W dniu 14 listopada 2008 r. jeden z banków przekazał organowi egzekucyjnemu, tytułem realizacji zajęcia, kwotę [...]zł., która pokryła w całości dochodzone egzekucyjnie zaległości podatkowe i koszty egzekucyjne, a tym samym postępowanie w tej sprawie zostało zakończone.

Na prowadzone przez organ egzekucyjny - na podstawie ww. tytułów wykonawczych - postępowanie egzekucyjne Spółka wniosła zarzuty, podnosząc nieistnienie obowiązku w części dotyczącej odsetek za zwłokę (art. 33 pkt 1 ustawy egzekucyjnej). W uzasadnieniu zarzutów spółka podniosła, że wskutek składanych przez nią korekt deklaracji na podatek od nieruchomości za 2003 r., zobowiązanie to uległo zmniejszeniu. Prezydent Miasta K. uznał nadpłatę, jednak różnicy tej spółce nie zwrócił, ale zaliczył na poczet zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2004 r. Zaakcentowano, że wierzyciel dochodzi od A S.A. całej, a więc nienależnej kwoty odsetek za zwłokę, co uzasadnia zarzut nieistnienia obowiązku, o którym mowa w art. 33 pkt 1 ustawy egzekucyjnej.