Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 16 marca 2012 r., sygn. II SA/Gl 232/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Bonifacy Bronkowski, Sędzia WSA Włodzimierz Kubik, Protokolant st. sekretarz sądowy Małgorzata Orman, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 marca 2012 r. sprawy ze skarg "A" Sp. z o.o. w W. oraz Wojewody Śląskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Ustroniu z dnia 7 kwietnia 2005 r. nr XXXI/269/2005 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w całości.

Uzasadnienie

Uchwałą z dnia 7 kwietnia 2005 r. Nr XXXI/269/2005 Rada Miejska w Ustroniu, działając na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1, art. 18 ust. 2 pkt 5, art. 41 ust. 1 i art. 42 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2001 roku, Nr 142, poz. 1591 ze zm.) oraz art. 20 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla miasta Ustronia. Powyższa uchwała została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa Śląskiego Nr 64, poz. 1668 z dnia 23 maja 2005 r.

W dniu 23 października 2008 r. "A" Sp. z o.o. w W., po uprzednim wezwaniu Rady Miasta Ustronia do usunięcia naruszenia prawa, wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na powyższą uchwałę, domagając się stwierdzenia jej nieważności w całości oraz zasądzenia zwrotu kosztów postępowania. W uzasadnieniu skargi Spółka podniosła zarzut sprzeczności planu miejscowego z ustaleniami Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta Ustronia (uchwała Rady Miasta z dnia 2 czerwca 2000 r. Nr XX/199/00). Wskazała, że działka Nr 1, której Spółka jest właścicielem, w Studium znalazła się w terenie położonym w obszarze oznaczonym symbolem "BI" - ochrony uzdrowiskowej i w granicach zabudowy mieszkaniowej - symbol "TM4" - budownictwo mieszkalne o średniej i wyższej intensywności zabudowy z usługami centrotwórczymi - zabudowa śródmiejska. W ustaleniach ogólnych dla tego terenu przewidziano budownictwo mieszkaniowe o średniej i wyższej intensywności z usługami centrotwórczymi, połączenie funkcji mieszkaniowej i usługowej o intensywności większej w rejonie centrum, możliwość realizacji wyłącznie osiedla budownictwa wielorodzinnego lub zabudowy mieszanej wielorodzinnej i jednorodzinnej. Natomiast w planie miejscowym działkę Nr 1 podzielono między obszary oznaczone symbolem "MW" - tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej oraz "U" - tereny zabudowy usługowej. Wbrew ustaleniom Studium dla terenu zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej "MW" w planie wprowadzono zakaz zabudowy jednorodzinnej (§ 10 ust. 5 pkt 2), zaś dla terenu zabudowy usługowej "U" dopuszczono zabudowę mieszkaniową wyłącznie jednorodzinną i to w połączeniu z usługami (§11 ust. 1 pkt 1) jednocześnie wprowadzając całkowity zakaz lokalizowania budownictwa wielorodzinnego (§ 11 ust. 1 pkt 2) pomimo tego, że w Studium obszar ten określono jako obszary szczególne mieszkaniowe, dopuszczając funkcje usługowe wyłącznie w połączeniu z funkcją mieszkaniową. Tak więc pomimo dokonania przez Radę Miasta w zaskarżonej uchwale stwierdzenia zgodności planu z ustaleniami Studium, w wymienionym zakresie zachodzi sprzeczność, co narusza przepis art. 20 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Skarżąca Spółka dodała, że w ramach władztwa planistycznego gmina może zmieniać w planie miejscowym dotychczasowe przeznaczenie określonych obszarów, ale tylko w granicach zakreślonych ustaleniami studium. Natomiast zmiany w planie miejscowym przeznaczenia terenów nie przewidzianych do takiej zmiany, gmina może dokonać po uprzedniej zmianie studium (z zachowaniem trybu, w jakim studium jest uchwalane - art. 27 cytowanej ustawy).