Wyrok WSA w Warszawie z dnia 16 lutego 2012 r., sygn. I SA/Wa 1483/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Lenart Sędziowie: WSA Dariusz Pirogowicz WSA Agnieszka Jędrzejewska-Jaroszewicz (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Artur Dobrowolski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 lutego 2012 r. sprawy ze skargi T. N. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] czerwca 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] czerwca 2011 r., nr [...] Minister Infrastruktury utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] października 2010 r. odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Prezydium Dzielnicowej Rady Narodowej [...] z dnia [...] września 1961 r., znak: [...].

Decyzja powyższa wydana została w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:

Prezydium Dzielnicowej Rady Narodowej [...] decyzją z dnia [...] września 1961 r. zezwoliło Zakładom [...], Zakładowi [...] w budowie na założenie i przeprowadzenie przewodów podziemnych służących do przesyłania płynów i pary na nieruchomości, położonej w [...] przy ul. [...] nr [...], w pasie o pow. [...] m2 na głębokości [...] cm.

Pismem z dnia [...] listopada 2008 r. T. N. reprezentowany przez adwokata Z. W. złożył wniosek o stwierdzenie nieważności powyższego orzeczenia Prezydium Dzielnicowej Rady Narodowej, podnosząc iż zostało ono wydane z rażącym naruszeniem prawa. Wskazał, że w sprawie niniejszej nie zostało przeprowadzone postępowanie o zatwierdzenie lokalizacji szczegółowej będące przesłanką wydania decyzji zezwalającej na poprowadzenie przez nieruchomość ciepłociągu.

Decyzją z dnia [...] października 2010 r., nr [...] Wojewoda [...] odmówił stwierdzenia nieważności w/w decyzji. W uzasadnieniu wskazał, że z uwagi na brak w aktach sprawy zwrotnych potwierdzeń odbioru decyzji, której stwierdzenia nieważności domaga się strona, przeprowadzone zostało w tym zakresie postępowanie wyjaśniające. Wskazał, że w zgromadzonym w sprawie materiale dokumentacyjnym znajduje się kopia pisma Proboszcza Rzymskokatolickiej Parafii [...], w którym pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia wskazał, że Parafia otrzymała przedmiotową decyzję w dniu [...] września 1961 r. i nie składała odwołania. Również Zarząd [...] S.A. reprezentujący spółkę [...] S.A. jako następca prawny Zakładów [...], Zakładu [...] w budowie oświadczył, pod rygorem odpowiedzialności karnej, że otrzymał w/w decyzję i nie składał od niej odwołania. Wojewoda podkreślił, że w prawie administracyjnym obowiązuje zasada stabilności decyzji, a stwierdzenie nieważności jest instytucją stanowiącą wyjątek od tej zasady. Podniósł, że podstawą wydania decyzji Prezydium Dzielnicowej Rady Narodowej był przepis art. 35 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości (Dz. U. Nr 18, poz. 94), do którego nie ma zastosowania art. 6 dotyczący prowadzenia rokowań przed wszczęciem postępowania. Poza tym ograniczenie prawa własności, o którym mowa w niniejszym przepisie nie powodowało zmiany właściciela. Ponadto organ wskazał, że we wniosku z dnia [...] sierpnia 1961 r. wskazano, że "Dyrekcja Zakładu [...] w budowie jako inwestor inwestycji obejmującej budowę sieci cieplno-parowej wraz ze wszystkimi urządzeniami pomocniczymi, powołując się na przepisy art. 35 ustawy o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości oraz zaświadczenia lokalizacji nr [...] z dnia [...] sierpnia 1958 r. prosi o wydanie zezwolenia na założenie i przeprowadzenie przewodów podziemnych służących do przesyłania płynów i pary na działce, położonej w [...] przy ul. [...] Nr [...] w pasie o pow. [...] m2 stanowiącej własność Kościoła [...] Znajdujące się w aktach sprawy zaświadczenie lokalizacji nr [...] opatrzone jest sygnaturą [...] i datowane jest na [...] sierpnia 1956 r. W odpowiedzi na wezwanie organu prowadzącego postępowanie [...] S.A. wskazała, że nie zna okoliczności uzasadniających powyższa rozbieżność. Niezależnie od powyższego, w ocenie organu nie ma podstaw do tego, aby kwestionować wydanie przedmiotowego zaświadczenia, którym zatwierdzono lokalizację szczegółową. W osnowie decyzji z [...] września 1961 r. wyraźnie wskazano, że zezwala się na założenie i przeprowadzenie przewodów podziemnych, zgodnie z zatwierdzoną lokalizacją. W jej uzasadnieniu podniesiono, że zaświadczenie przedłożono w Prezydium Dzielnicowej Rady Narodowej.