Wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 lutego 2012 r., sygn. I SA/Wa 2234/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Pirogowicz (spr.) po rozpoznaniu w dniu 21 lutego 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi J.B. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] września 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę

Uzasadnienie

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z [...] września 2011 r. nr [...] utrzymał w mocy własną decyzję z [...] maja 2011 r. nr [...] odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji komunalizacyjnej Wojewody [...] z [...] kwietnia 2001 r. nr [...].

Decyzja Ministra Spaw Wewnętrznych i Administracji z [...] września 2011 r. została wydana przy następujących ustaleniach stanu faktycznego i ocenie prawnej sprawy.

Wojewoda [...] decyzją z [...] kwietnia 2001 r. , na podstawie art. 18 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 ustawy z 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz.U. Nr 32 poz. 191 ze zm.; powołana dalej jako: "ustawa komunalizacyjna"), stwierdził nabycie przez Dzielnicę - [...] - [...] z mocy prawa w dniu 27 maja 1990 r. nieodpłatnie własności nieruchomości położnej w W. przy ul. [...], oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka ewidencyjna nr [...], o pow. [...] m2, w z obrębu [...], uregulowanej w księdze wieczystej KW nr [...], opisanej w karcie inwentaryzacyjnej nr [...].

Z wnioskiem o stwierdzenie nieważności tej decyzji wystąpił J.B., zarzucając organowi wydanie decyzji bez wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy w zakresie dotyczącym legalności podziału działki nr [...] na działki [...] i [...]. Tymczasem podział ten był w jego ocenie rażąco sprzeczny z obowiązującymi przepisami. Nie przeprowadzono bowiem w tym zakresie stosownego postępowania rozgraniczającego, o którym mowa w art. 29 - 39 ustawy z 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz.U. z 1989 r. Nr 30 poz. 163 ze zm.)., a ponadto nowo powstałe działki nie mogą być samodzielnymi nieruchomościami. Działka nr [...] nie ma bowiem dostępu do drogi publicznej, gdyż jest od niej odcięta przez działkę [...]. Wnioskodawca wskazywał ponadto, że sztucznie poprowadzona granica obu działek przechodzi częściowo przez budynek znajdujący się na działce [...], przecina schody, betonowe chodniki, zadaszenie oraz inne elementy małej architektury, a także inne nasadzenia roślinne będące wyłączną własnością dotychczasowych użytkowników wieczystych działki nr [...]. Tak więc, jego zdaniem, działki o nr [...] i [...] wprowadzono (nielegalnie) do ewidencji gruntów w roku 1998. Zarzucił on ponadto decyzji komunalizacyjnej, że została ona podpisana przez osobę do tego nieuprawnioną. Brak bowiem dla niej pełnomocnictwa do wydawania decyzji. Podniósł również, że spis inwentaryzacyjny był wyłożony zbyt krótko (ostatni dzień jego wyłożenia przypadał na niedzielę), czym naruszono rażąco art. 17 ust. 4 ustawy komunalizacyjnej.