Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 5 stycznia 2012 r., sygn. II SA/Wr 796/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Julia Szczygielska (sprawozdawca) Sędziowie Sędzia WSA Mieczysław Górkiewicz Sędzia WSA Anna Siedlecka Protokolant Agata Szlachetka po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 5 stycznia 2012 r. sprawy ze skargi M.Sz. i H.Sz. na decyzję D. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie zmiany sposobu użytkowania budynku I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. orzeka, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana; III. zasądza od D. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego na rzecz skarżących kwotę 500 zł (słownie: pięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r., Nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., po rozpoznaniu odwołania M.Sz. i H.Sz. od decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w L. z dnia [...]r., znak [...], którą umorzono postępowanie administracyjne w sprawie zmiany sposobu użytkowania budynku zlokalizowanego na działce nr 180/10 przy ul. [...] w L., D. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowanego we W. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że przesłanką, która warunkuje ingerencję organu nadzoru budowlanego w przypadku zmiany sposobu użytkowania obiektu, jest dokonanie tej zmiany w sposób samowolny. Sposób postępowania organu nadzoru budowlanego w przypadku takiej samowoli budowlanej ustawodawca określił w art. 71a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane. Jak wynika z materiału dowodowego zebranego w sprawie na etapie postępowania pierwszoinstancyjnego w budynku zlokalizowanym na działce nr 180/10 przy ul. [...] w L. znajdują się dwa lokale mieszkalne i jeden lokal usługowy. Odwołujący podnoszą, że doszło do nielegalnej zmiany sposobu użytkowania lokalu użytkowego będącego własnością I. i K.K. znajdującego się w w/w budynku, który poprzednio był użytkowany jako zakład naprawy wag, a na chwilę obecną, po jego wynajęciu, prowadzona jest w nim działalność polegająca na naprawie i konserwacji aut. Zdaniem DWINB w rozstrzyganym przypadku nie można przyjąć za odwołującymi, że doszło do samowoli. Jak wynika bowiem z pisma Urzędu Miejskiego w L. z dnia 3 lutego 1994 r. przedmiotowy lokal użytkowy przeznaczony jest na zakład naprawy maszyn. Zatem, nawet gdyby w efekcie czynności dowodowych ustalono, że w przedmiotowym lokalu prowadzona działalność wiąże się z wjeżdżaniem aut do przedmiotowego pomieszczenia i polega na naprawie aut, a nie tylko przyciemnianiu szyb samochodowych, to i tak taka działalność mieściłaby się w ramach legalnego sposobu wykorzystywania tej części obiektu (nie mogłaby być traktowana jako samowolna zmiana sposobu użytkowania). Organ wyjaśnił przy tym, że nie ma żadnych podstaw, aby termin "maszyna" interpretować w sposób zawężający, jak czynią to odwołujący według, których przez maszynę nie można rozumieć pojazdów. W związku z tym, że Prawo budowlane nie zawiera definicji maszyny, interpretując ten termin odwołać się zdaniem organu należy do jego potocznego znaczenia. Posługując się Słownikiem Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl), organ stwierdził, że przez maszynę rozumieć należy 1. urządzenie zawierające mechanizm lub zespół współdziałających mechanizmów, służące do przetwarzania energii albo do wykonywania określonej pracy 2. pojazd mechaniczny (zwłaszcza samolot) 3. osobę wykonującą coś automatycznie i bezmyślnie 4. działający sprawnie system organizacyjny 5. śród.-automatyczną broń palną. Zatem "pojazd" to również "maszyna".