Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 10 stycznia 2012 r., sygn. II SA/Rz 656/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Robert Sawuła /spr./ Sędziowie WSA Ewa Partyka WSA Joanna Zdrzałka Protokolant Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu w Wydziale II Ogólno-Administracyjnym na rozprawie w dniu 10 stycznia 2012 r. sprawy ze skargi [...] Parku Narodowego na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] maja 2011 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego w sprawie dotyczącej podziału nieruchomości I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz strony skarżącej [...] Parku Narodowego kwotę 440 zł /słownie: czterysta czterdzieści złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze (dalej SKO) decyzją z dnia [...] maja 2011 r., nr [...], po rozpatrzeniu odwołania [...] Parku Narodowego ([...] PN) od decyzji Wójta Gminy [...] z dnia [...] marca 2011 r., nr [...] zatwierdzającej podział nieruchomości o nr działek ewid. 14 i 15, i powierzchni, odpowiednio, 38,4464 oraz 0,3424 ha, położonych w obrębie B., umorzyło postępowanie odwoławcze. Decyzję wydano na podstawie art. 138 § 1 pkt 3 ustawy z 14.06.1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. Nr 98 z 20000 r., poz. 1071 ze zm., zwanej dalej k.p.a.) w zw. z art. 97 ust. 1 i art. 43 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm., zwanej dalej Ugn). W uzasadnieniu decyzji stwierdzono, że podmiot wnoszący odwołanie, [...] PN, nie jest stroną postępowania zakończonego decyzją Wójta, nie spełnia bowiem wymogów przewidzianych dla strony w art. 28 k.p.a. Park narodowy jest jedną z form ochrony przyrody, uregulowaną w art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1220 ze zm., zwanej dalej Uop). Jest państwową jednostką budżetową, wyposażoną w statut nadany przez Ministra Środowiska (art. 8 ust. 3 Uop oraz zarządzenie Ministra Środowiska nr 82 z dnia 10 listopada 2005 r., Dz. Urz. MŚiGIOŚ z 2006 r. Nr 1, poz. 39). Nieruchomości położone w granicach parku narodowego i służące realizacji jego celów zostają oddane w trwały zarząd parku narodowego (art. 94 ust. 1 Uop). Właścicielem nieruchomości, których dotyczy postępowanie jest Skarb Państwa, co wynika z treści księgi wieczystej nr [...]. Wniosek o zatwierdzenie podziału nieruchomości został złożony przez uprawnionego Starostę [...], który skorzystał z legitymacji określonej w art. 97 ust. 3 Ugn. Stronami postępowania w sprawie podziału nieruchomości są właściciele, użytkownicy wieczyści i podmioty korzystające z ograniczonych praw rzeczowych, jeżeli wykażą swój interes prawny. Zdaniem SKO park nie jest w badanym przypadku żadnym z tych podmiotów. Nie korzysta z żadnego prawa rzeczowego do spornych nieruchomości. Trwały zarząd nie jest przy tym prawem rzeczowym w rozumieniu art. 244 § 1 k.c.; stanowi formę władania nieruchomością przez jednostkę organizacyjną, na podstawie art. 43 ust. 1 Ugn; uprawnia do korzystania nieruchomości w celu prowadzenia działalności z zakresu działania jednostki. Park, jako korzystający z nieruchomości ma wyłącznie interes faktyczny, a taki nie jest dostateczny do występowania w charakterze strony postępowania w sprawie podziału nieruchomości. Dla przyznania statusu nie było dostateczne umieszczenie Parku w wykazie stron, zamieszczonym w rozdzielniku decyzji I instancji. Ustalenie przez organ odwoławczy, że podmiot składający odwołanie nie jest stroną następuje w drodze decyzji umarzającej postępowanie odwoławcze.