Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 5 stycznia 2012 r., sygn. I SA/Ol 611/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Ryszard Maliszewski (spr.), Sędziowie sędzia WSA Wojciech Czajkowski,, sędzia WSA Renata Kantecka, Protokolant Specjalista Paweł Guziur, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 5 stycznia 2012r. sprawy ze skargi S. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003r. 1) oddala skargę, 2) zasądza od Skarbu Państwa (kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie) na rzecz doradcy podatkowego kwotę 2.400 zł (dwa tysiące czterysta) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu, podwyższoną o stawkę podatku od towarów i usług

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]" Dyrektor Izby Skarbowej, po rozpatrzeniu odwołania S.K. od decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia "[...]", znak: "[...]", określającej zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 r. w wysokości 56.550,00 zł wraz z odsetkami za zwłokę od zaniżonych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za 2003 r. w wysokości 5.444,00 zł, uchylił decyzję organu I instancji w całości i określił zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 r. w wysokości 21.265,00 zł oraz odsetki za zwłokę od zaniżonych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za 2003 r. w wysokości 1.875,00 zł.

Z ustalonego w sprawie stanu faktycznego wynikało, że Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej decyzją z dnia "[...]", określił S.K. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 r. w wysokości 340.489 zł oraz odsetki za zwłokę od zaniżonych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za 2003 r. w wysokości 39.982 zł.

Po rozpatrzeniu odwołania od ww. rozstrzygnięcia, Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z dnia "[...]" utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

Rozpoznając skargę S.K. na ww. decyzję, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z dnia 24.03.2010 r., sygn. akt I SA/Ol 122/09, uchylił decyzję organu II instancji. Sąd uznał, iż błąd organów obu instancji polegał na bezpodstawnym zastosowaniu art. 23 § 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. odstąpieniu od szacowania dochodu w sytuacji ustalenia jedynie przychodu strony na podstawie dowodów. Sąd stwierdził, że w przypadku nieprzedstawienia przez podatnika księgi przychodów i rozchodów, a także dowodów na zakup towarów, które zostały sprzedane, organy podatkowe nie były uprawione do opodatkowania przychodu, a powinny - zgodnie z dyspozycją art. 24b ust. 1 ww. ustawy ustalić dochód w drodze oszacowania. Odnosząc się do zawartego w skardze zarzutu przedawnienia zobowiązania, Sąd uznał go za bezzasadny. Przy czym zalecił by przy ponownym rozpoznawaniu sprawy organ odwoławczy rozważył czy nie nastąpiło przedawnienie należności z tytułu odsetek od nieuiszczonych w ciągu 2003 r. zaliczek na podatek dochodowy, a ponadto by wziął pod uwagę wskazania, że w przypadku braku danych dotyczących kosztów zakupu sprzedanych towarów, dochód należy ustalić w drodze szacowania.