Wyrok WSA w Lublinie z dnia 19 stycznia 2012 r., sygn. II SA/Lu 619/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec,, Sędzia NSA Maria Wieczorek-Zalewska, Protokolant Starszy asystent sędziego Marcin Małek, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 19 stycznia 2012 r. sprawy ze skargi Z. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji dotyczącej zwrotu odpłatności za specjalistyczne usługi opiekuńcze I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...]; II. przyznaje [...] A. S. od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie) kwotę 295,20 zł (dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, w tym 55,20 zł (pięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy), należnego podatku od towarów i usług

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2009r., Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy [...] z dniu [...] czerwca 2009r, którą odmówiono Z. W. odstąpienia od żądania zwrotu odpłatności za specjalistyczne usługi opiekuńcze. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z dnia 4 marca 2010 r. ( sygn. akt II SA/Lu 694/09 ) oddalił jego skargę, natomiast Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 9 grudnia 2010r. ( sygn. akt I OSK 1156/10 ) oddalił także skargę kasacyjną. W dniu [...] stycznia 2010 r. Z. W. zwrócił się do Kolegium o stwierdzenie nieważności decyzji z dnia [...] sierpnia 2009 r., twierdząc, że wójt nie jest organem właściwym do wydawania decyzji w sprawach zakresu pomocy społecznej. Kolegium rozpoznając wniosek decyzją z dnia [...] kwietnia 2011r., odmówiło stwierdzenia nieważności wspomnianej decyzji. Organ wyjaśnił, że postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji jest samodzielnym postępowaniem, którego istotą jest ustalenie czy decyzja podlegająca kontroli jest dotknięta jedną z wad wymienionych w art.156 § 1 kpa. Jest to instytucja procesowa stanowiąca wyjątek od ogólnej zasady trwałości decyzji ostatecznej, wyrażonej w art.16 §1 kpa i z tych względów stwierdzenie nieważności decyzji może nastąpić tylko wówczas, gdy zostanie bezspornie ustalone wystąpienie przyczyny nieważności określonej w art.156 § 1 kpa. Stwierdzenie nieważności decyzji na podstawie art. 156 §1 pkt 2 kpa dopuszczalne jest z powodu wydania decyzji bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa. Według utrwalonego już w orzecznictwie poglądu rażące naruszenie prawa następuje wtedy, gdy treść decyzji pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią przepisu prawa i gdy charakter tego naruszenia powoduje, że decyzja nie może być akceptowana przez organ praworządnego państwa. Zgodnie z art. 110 ust.7 ustawy o pomocy społecznej wójt (burmistrz, prezydent miasta) udziela kierownikowi ośrodka pomocy społecznej upoważnienia do wydawania decyzji administracyjnych w indywidualnych sprawach z zakresu pomocy społecznej należących do właściwości gminy. Według art. 110 ust.8 tej ustawy upoważnienie, o którym mowa w ust. 7, może być także udzielone innej osobie na wniosek kierownika ośrodka pomocy społecznej. Natomiast w myśl art. 39 ust 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591 ze zm.) stanowiącego, że organem gminy upoważnionym do wydawania decyzji administracyjnych w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej jest wójt (burmistrz, prezydent miasta), wójt (burmistrz, prezydent miasta) jest właściwy do wydawania decyzji administracyjnych w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej. Mając na uwadze powyższe okoliczności Kolegium stwierdziło, że utrzymując w mocy decyzję wydaną przez Wójta Gminy [...] nie naruszyło przepisów prawa, gdyż był on właściwy do wydania decyzji administracyjnej w indywidualnej sprawie z zakresu pomocy społecznej. W świetle obowiązujących przepisów decyzja z zakresu pomocy społecznej może być bowiem wydana nie tylko przez wójta gminy, ale również przez inną upoważnioną przez niego osobę, nawet jeśli ta osoba nie jest kierownikiem ośrodka pomocy społecznej i nie posiada uprawnień wymaganych dla objęcia stanowiska kierownika (art. 110 ust. 1 , 7, 8 i art. 122 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej). Kolegium podkreśliło również, że w trakcie badania zasadności skargi kasacyjnej Z. W. Naczelny Sąd Administracyjny na wstępie uzasadnienia wyroku z dnia 9 grudnia 2010r. stwierdził, że w niniejszej sprawie nie występują przesłanki nieważności określone w art. 183 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U z 2002 r. Nr 153, poz.1270, ze zm.). Z. W. w dniu [...] maja 2011 r. złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Rozpoznając sprawę jeszcze raz Kolegium decyzją z dnia [...] czerwca 2011 r. utrzymało w mocy wcześniejszą decyzję z dnia [...] kwietnia 2011 r. Uzasadniając to rozstrzygniecie podniesiono, że Wójt Gminy [...] był uprawniony do podpisania decyzji, której stwierdzenia nieważności domaga się wnioskodawca. Podpisanie decyzji przez Wójta Gminy [...] nie jest rażącym naruszeniem prawa. Ponadto zaskarżona wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzja Kolegium przeszła kontrolę sądowoadministracyjną przed WSA w Lublinie i NSA. Nie stanowi jej wady także i to, że nie zawiera ona kwoty, jaką winien zwracać wnioskodawca, gdyż określenie tej kwoty zawiera decyzja z dnia [...] stycznia 2009 r. przyznająca Z. W. specjalistyczne usługi opiekuńcze na okres od 22 stycznia 2009 r. do 31 grudnia 2009 r.