Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 20 grudnia 2011 r., sygn. I SA/Rz 719/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. NSA Jacek Surmacz Sędziowie WSA Tomasz Smoleń /spr./ WSA Grzegorz Panek Protokolant ref.st. Eliza Kaplita po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 8 grudnia 2011r. spraw ze skarg M. S. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] sierpnia 2011r. nr [...], [...], [...], [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za luty, marzec, kwiecień, maj 2005r. - oddala skargi

Uzasadnienie

Zaskarżonymi decyzjami Dyrektor Izby Skarbowej w R. utrzymał

w mocy decyzje Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w R. z [...] grudnia 2010r. , Nr [...], [...], [...] określające w podatku od towarów i usług za miesiąc luty, marzec, kwiecień 2005r. kwotę zwrotu różnicy w podatku od towarów i usług, oraz uchylił w całości decyzję z dnia [...] grudnia 2010 r. , Nr [...] i określił kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu w miesiącu maju 2005 r.

Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia organ wskazał art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z 29 sierpnia1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) a w przypadku ostatniego okresu rozliczeniowego także art 21 § 3a, art. 233 § 1 pkt 2 lit. a) oraz art. 99 ust. 12 ustawy z 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

Z uzasadnienia decyzji i akt administracyjnych wynika, że w wyniku kontroli w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatków stanowiących dochód budżetu państwa, a także innych należności pieniężnych budżetu państwa lub państwowych funduszy celowych za lata 2005-2006 ustalono, że M. S. w dnia 4 lutego 2005 r. i 17 lutego 2005 r. wystawiła faktury sprzedaży telefonów komórkowych. W fakturach tych jako dokonujący zakupu wskazany został K. O. I. Towary te zostały wywiezione poza terytorium Wspólnoty, dowodem czego jest potwierdzenie tego wywozu dokonane na dokumentach SAD, zawierających adnotację urzędu celnego. Dostawę przedmiotowych towarów strona ujęła w rozliczeniu za analizowany okres jako sprzedaż eksportową. Tymczasem jak ustaliły organy, K. O. I. nie był zarejestrowany w Państwowym rejestrze osób fizycznych "w urzędach skarbowych rejonu" jak też zameldowany pod wskazanym na fakturach adresem. Ustalono również, że przy wskazanej ulicy nie ma budynków mieszkalnych. Na podstawie powyższych ustaleń organ I instancji stwierdził, że transakcji wskazanych w przedstawionych przez skarżącą fakturach nie można uznać za eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy, ponieważ wywóz towarów nie nastąpił w wykonaniu czynności, o której mowa w art. 7 ust. 1 , tj. nie nastąpiło przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.