Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 6 grudnia 2011 r., sygn. IV SA/Gl 279/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Szczepan Prax Sędziowie Sędzia WSA Teresa Kurcyusz - Furmanik Sędzia WSA Stanisław Nitecki (spr.) Protokolant Paulina Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 grudnia 2011 r. sprawy ze skargi J. K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie transportu drogowego i przewozów - kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w B. z dnia [...] r. nr [...]; 2) zasądza od Dyrektora Izby Celnej w K. na rzecz strony skarżącej kwotę [...] zł ([...]) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego; 3) określa, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Celnego w B. decyzją z dnia [...] Nr [...] wydaną na podstawie art. 104 § 1 i 2 Kodeksu postępowania administracyjnego oraz na podstawie art. 93 ust. 1 w związku z art. 42 ust. 1, art. 92 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym ( Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874 ze zm.), a także § 3 ust. 1, ust. 2, ust. 3, ust. 4 i § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Transportu z dnia 8 sierpnia 2006 r. w sprawie opłat za przejazd po drogach krajowych ( Dz. U. Nr 151, poz. 1089 ze zm.) nałożył na J. K. karę pieniężną w wysokości 3000 zł. W uzasadnieniu decyzji wskazał, że w dniu 30 marca 2008 r. na drodze krajowej nr [...] w C. funkcjonariusze celi przeprowadzili kontrolę zespołu pojazdów składającego się z samochodu ciężarowego marki [...] o dopuszczalnej masie całkowitej 3.500 kg oraz przyczepy uniwersalnej marki [...] o dopuszczalnej masie całkowitej 1.800 kg na okoliczność przestrzegania przepisów ustawy o transporcie drogowym. W trakcie tej kontroli kierujący zespołem pojazdów nie okazał funkcjonariuszom karty opłaty za przejazd po drogach krajowych. W oświadczeniu złożonym do protokołu podał, że nie wiedział o konieczności wykupienia takiej karty. W następstwie zaistniałej sytuacji funkcjonariusze stwierdzili wykonywanie przewozu drogowego bez uiszczenia wymaganej opłaty za przejazd po drogach krajowych. Na daną okoliczność sporządzony został protokół kontroli, który został przez kontrolowanego bez zastrzeżeń podpisany. W dalszej części uzasadnienia podkreślono, że postępowanie w sprawie wszczęte zostało w dniu 3 grudnia 2009 r. Zaznaczono również, że w sprawie tej zastosowanie posiadają przepisy ustawy o transporcie drogowym obowiązujące w dniu 30 marca 2008 r., nadto w tym zakresie odwołano się do stanowiska doktryny prawa administracyjnego oraz orzecznictwa sądów administracyjnych, iż do zdarzeń będących przedmiotem decyzji zastosowanie mają przepisy obowiązujące w czasie, gdy zdarzenia te miały miejsce. W dalszej części uzasadnienia organ ten przywołał postanowienia ustawy o transporcie drogowym, a w szczególności treść art. 1 ust. 1 tej ustawy określającego zakres przedmiotowy tego aktu normatywnego. Przywołano również treść art. 3 ust. 1 powyższej ustawy określającego zakres negatywny stosowania przywołanego unormowania w stosunku do pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony w transporcie drogowym oraz niezarobkowym przewozie drogowym rzeczy oraz art. 42 ust. 1 powyższej ustawy przewidującego obowiązek uiszczenia stosownej opłaty za przejazd po drogach krajowych. Następnie organ pierwszej instancji przywołał postanowienia rozporządzenia z 8 sierpnia 2006 r. w sprawie opłat za przejazd po drogach krajowych ( Dz. U. Nr 151, poz. 1089 ze zm.). Stosownie do postanowień przywołanych powyżej przepisów kartę opłaty winien zakupić i wypełnić podmiot wykonujący przewóz drogowy przed rozpoczęciem pierwszego przejazdu. W rozpatrywanej sprawie strona nie nabyła przedmiotowej karty jak również nie została ona wypełniona, a tym samym stosowna opłata nie została uiszczona. Zdaniem organu przewóz nie podlegał wyłączeniom określonym w art. 3 ustawy o transporcie drogowym, albowiem łączna masa zespołu pojazdów wynosiła 5300 kg i przewóz ten odbywany był bez uiszczenia opłaty drogowej, a tym samym naruszone zostały przepisy powyższej ustawy oraz powoływanego rozporządzenia. W końcowej części uzasadnienia organ pierwszej instancji podkreślił, że przepisy ustawy o transporcie drogowym w sposób precyzyjny i ścisły określają prawa i obowiązki przedsiębiorcy wykonującego transport drogowy oraz konsekwencje niezastosowania się do nich. Z tego też powodu organ administracji nie ma możliwości dowolnego wyboru sankcji oraz jej wysokości w przypadku stwierdzenia ich naruszenia. Okoliczność ta przesądziła o niezbędności wymierzenia kary w wysokości 3.000 zł., ponieważ wynika ona z pkt 4.1. załącznika do ustawy. W podsumowaniu swojego orzeczenia organ zauważył, że brak znajomości unormowań prawnych ( nieświadomość obowiązku ) nie jest okolicznością wyłączającą niezbędność nałożenia kary.