Wyrok WSA w Warszawie z dnia 3 listopada 2011 r., sygn. VII SA/Wa 741/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Tomaszewska, Sędzia WSA Tadeusz Nowak ( spr.), Sędzia WSA Elżbieta Zielińska -Śpiewak, Protokolant St. sekr. sąd. Agnieszka Foks - Skopińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 listopada 2011 r. sprawy ze skargi J. G., [...] na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] stycznia 2011 r. znak [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji skargę oddala

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 8 listopada 2010 r. J. G., reprezentowana przez adw. J. P., wystąpiła o stwierdzenie nieważności decyzji z dnia [...].02.2002r. wydanej przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] w sprawie [...] orzekającej nakaz rozbiórki kurnika położonego na działce [...] w miejscowości [...] oraz wydanej w tej sprawie decyzji w II instancji przez [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego.

W tym samym piśmie z dnia 8 listopada 2010 r. J. G. wystąpiła o stwierdzenie nieważności decyzji z dnia [...].03.1999r. wydanej przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] w sprawie [...] orzekającej nakaz rozbiórki obiektu budowlanego i utrzymanej w mocy przez decyzję z [...].05.1999r. Wojewódzkiego [...] Inspektora Nadzoru Budowlanego w sprawie [...];

W tym samym piśmie z dnia 8 listopada 2010 r. J. G. wystąpiła również o stwierdzenie nieważności decyzji organów I i II instancji wydanych w sprawie nakazu rozbiórki zakończonej ostateczną decyzją wydaną w dniu [...].10.2005r. w sprawie [...]przez Wojewódzkiego [...] Inspektora Nadzoru Budowlanego.

Wnioskodawczyni w uzasadnieniu swojego wniosku wskazała, że wszystkie postępowania, które przytoczono wyżej, jakie toczyły się względem obiektów wzniesionych na nieruchomościach należących do skarżącej i wszystkie decyzje administracyjne, dotknięte są wadą nieważności, ponieważ organ prowadził te postępowania bez udziału następców prawnych S. P., właściciela nieruchomości sąsiedniej, który zmarł 2 kwietnia 1986r.. Zdaniem wnioskodawczyni S. P., jako sąsiad nieruchomości, co do której toczyło się postępowanie stwierdzające samowolę i nakazujące jej rozbiórkę - był niewątpliwie stroną takiego postępowania, gdyż jego interesów również w znacznym stopniu postępowanie to dotyczyło. Skoro więc właściciel nieruchomości sąsiedniej posiadał status strony i skoro w chwili wydawania zaskarżonych decyzji osoba ta nie żyła, nie miała ustalonych następców prawnych i skutkiem tego nie uczestniczyli oni w toczącym się postępowaniu i nie doręczono im żadnej decyzji merytorycznej w tych sprawach, to zdaniem wnioskodawczyni, dojść należało do wniosku, że przy wydawaniu tych decyzji doszło do rażącego naruszenia prawa.